تاثیر مدیریت منابع انسانی الکترونیکی در مدیریت استعداد پژوهشگاه فضایی ایران

رشد و توسعه ی روزافزون دانش بشر، نفوذ فناوری اطلاعات و ظهور مباحثی مانند هوش مصنوعی و تجلی کلمه الکترونیک باعث شده است تا بسیاری از رویکردهای مربوط به مدیریت منابع تغییر ماهیت دهند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مدیریت منابع انسانی الکترونیکی و هوش مصنوعی بر مدیریت استعدادهای پژوهشگاه فضایی ایران انجام شد. این تحقیق از نظر نوع کاربردی، به صورت کمی است. جامعه ی آماری کلی تحقیق تمامی کارکنان پژوهشگاه فضایی ایران بود که تعداد آن ها 725 نفر شد. که بر اساس جدول کوکران و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد 251 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق تعیین شد. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه مدیریت منابع انسانی الکترونیکی دومنیگ و همکاران (2014)، مدیریت استعداد فیلیپس و همکاران (2009) و هوش مصنوعی محقق ساخته بود. روایی آن به صورت صوری، محتوایی و سازه ای مورد بررسی قرار گرفت. همچنین پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده های به دست آمده با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پ. ال. اس. نسخه شماره دو، تجزیه و تحلیل گردید. تحلیل داده ها نشان داد که مدیریت منابع انسانی الکترونیکی `با ضریب تاثیری برابر 363/</sub>0 و مقدار معناداری آن (382/</sub>3) بر مدیریت استعدادها و هوش مصنوعی با ضریب تاثیری برابر 545/</sub>0 و مقدار معناداری آن (037/</sub>5) بر مدیریت استعدادها، همچنین ابعاد مختلف مدیریت منابع انسانی الکترونیکی و هوش مصنوعی بر مدیریت استعدادهای پژوهشگاه فضایی ایران تاثیر دارد.