ارزیابی تغییرات تنش لرزه ای در پهنه مکران

پهنه مکران با طولی متجاوز از 900 کیلومتر در جنوب خاور ایران و جنوب پاکستان، تنها بخش از فلات ایران است که در آن پوسته اقیانوسی صفحه عربی با شیب کم به سوی شمال، به زیر پوسته قاره ای ایران فرورانش دارد. مکران بین دو پهنه برخوردی قاره ای-قاره ای زاگرس و هیمالیا، محصور شده است. فرورانش پوسته اقیانوسی در راستای سطوح گسلی با شیب به سمت شمال از کرتاسه آغازین شروع شده است. با توجه به فعالیت زمین ساختی، ادامه فرورانش و وجود پهنه گسلی-راندگی با درازای بالا در بخش شمالی فرورانش مکران و حاشیه شمالی دریای عمان، موجب گردیده است که این منطقه از خطرپذیری بسیاربالایی متاثر از وقوع زمین لرزه ای قوی و سونامی ناشی از آن برخوردار باشد. در این مطالعه نوار مکران با در نظرگرفتن پارامتر های لرزه خیزی در نظر گرفته شده در رابطه گوتنبرگ-ریشتر، مورد ارزیابی قرار گرفت. به عبارتی ویژگی آماری زمین لرزه ها با در نظرگرفتن توزیع فضایی و زمانی آنها لحاظ شد. به همین منظور داده های پایه مرتبط با گسلش و لرزه خیزی به همراه بزرگای زمین لرزه ها، مورد بررسی قرار گرفت. پایه و اساس این آنالیز تعیین پارامتر لرزه خیزی (b) بود که بر اساس محاسبه توزیع-فراوانی بزرگا و انتگرال همبستگی محاسبه گردید. در این روش توزیع زمانی و فضایی پارامترها، ویژگی تجمعی داده ها و سطح تنش زمین ساختی منطقه مرتبط با فرایندهای مختلف لرزه زمین ساختی متفاوت از دیگر روش ها لحاظ شده است. به منظور محاسبه این پارامترها از داده های لرزه ای مختلف (پایگاه های داخلی و خارجی) استفاده گردید. با در نظرگرفتن توزیع رومرکز و بزرگای زمین لرزه ها، میزان تغییرات پارامتر لرزه خیزی در منطقه بین 6/1>b>8/ برآورد شد. بر اساس نتایج به دست آمده از تغییرات پارامتر لرزه خیزی، تغییرات اختلاف تنش حداکثری و حداقلی (σ1-σ3) در منطقه محاسبه (450-62 مگاپاسکال) گردید.