بازتاب تفکرات شیعی سلاطین صفوی با استناد به نامه های آنان به سلاطین عثمانی

حکومت صفویه در شرایطی شکل گرفت که در غرب ایران، حکومت مقتدر پادشاهی عثمانی وجود داشت و اختلافات مذهبی یکی از مسایلی بود که در کنار ملاحظات سیاسی و جغرافیایی به تشدید روابط غیردوستانه حکومت صفویه با همسایه غربی منجر می شد. در چنین شرایطی صفویان تلاش می کردند که با بهره گیری از ابزارهای مختلف سیاسی، مذهبی و دیپلماتیک، در کنار اقدامات نظامی، نفوذ و اقتدار خود را تثبیت و بر دشمنانشان تحمیل کنند. هدف این پژوهش، بررسی دیدگاه های شیعی پادشاهان صفویه در مراسلات ایشان با عثمانی هاست که نشان دهنده اهمیت نقش مذهب در سیاست های حکومت صفویه نسبت به حکومت عثمانی می باشد. روش پژوهش، تاریخی _ تحلیلی، با استفاده از اسناد تاریخی، نسخ خطی، امکانات کتابخانه ای و نرم افزارهای الکترونیکی است. نویسندگان بسیاری در مورد دوره صفویه، قلم فرسایی کرده اند و آثار بسیاری موجود است، اما پرسش اصلی و تمایز در این پژوهش، بررسی چگونگی بهره گیری پادشاهان صفویه از مذهب تشیع، در نامه نگاری های آنان برای تثبیت اقتدارشان در برابر سلاطین عثمانی است. در نتیجه این پژوهش باید گفت که، بنظرمی رسد صفویان از این نامه ها، برای تخریب روحیه دشمن و نشان دادن جایگاه مهم مذهب و تفوق اعتقادات مذهبی شیعه نسبت به عثمانی ها بهره می بردند. همچنین از خلال بررسی ها واضح است که نامه های در زمان نزاع و اختلافات، سرشار از مضامین دینی و مذهبی است، درحالی که این مضامین، در نامه های دوران صلح دیده نمی شود.