جایگاه روش شناسی ساخت آرامگاه کورش کبیر هخامنشی در چرخه حیات مدیریت پروژه

بر پایه رشد و توسعه تحقیقات و مکشوفات علوم مختلفه و انباشت حجم اطلاعات، رشته های متنوع علمی در جهان پدید آمده اند. دانش مدیریت با شاخه های متنوعش از شاخص ترین دانش های نوپدید است که بسیار کسان به آن اقبال کرده اند. مدیریت پروژه میان رشته های مدیریت از اهم آنها به شمار می رود که مبتنی بر یافته های باستان شناختی و باستان شناسی مواریث ماندگار مادی و معنوی، پیشینه ایبسیار کهن دارد. خاستگاه مدیریت پروژه را در پروژه های شگفتی برانگیز عصر باستان؛ یعنی اهرام مصر، دیوار چین، پاسارگاد، تخت جمشید و... می توان یافت. عملیات اجرایی، نظارتی و کنترلی در مدیریت پروژه، روابطی منطقی با یک دیگر دارند که برای دست یابی به هدف یا هدف های معینی تعریف و اجرا می شوند. پروژه های عصر باستان افزون بر شکوه و بزرگی شان که چشم آدمی را خیره و عقل او را حیران می کند، از دید کیفیت، استاندارد، دقت، هوش مندی، انطباق، کاربست نیروی عظیم انسانی ماهر و غیرماهر و از نگاه نظام های مهندسی و معماری بسیار پیچیده و رمزآمیزند. پروژه آرام گاه کورش کبیر، بنای برجسته مجموعه پاسارگاد در حوزه تمدنی پرشیا و در کهن ترین مکان دوره هخامنشی در این میان، از جایگاه برجسته ای برخوردارند. این آثار تاریخی، باستانی و فرهنگی ارزش مند و معمر (نزدیک 2500 سال)، به رغم ویران گری های پیوسته مهاجمان بیگانه و عوامل فرسایشی خشن و سخت طبیعی، هنوز نخستین نماد پروژه های برجسته ایران باستان به شمار می روند و استوار ایستاده اند تا محققان شناخت بیش تری درباره آنها تحصیل کنند.