دانش اعضای شرکت های دانش بنیان کشاورزی نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب و کار در استان کرمان

امروزه مدیریت تداوم کسب وکار به بخش مهمی از شالوده سازمان ها تبدیل شده است. به طوری که با اجرای اصول تداوم کسب وکار نه تنها رفاه و امنیت کارکنان تامین می شود؛ بلکه توانایی هدایت فعالیت های اصلی نیز فراهم می آید. سازمان ها باید مدیریت تداوم کسب وکار را نه به عنوان یک فرآیند طرح ریزی پرهزینه، بلکه به عنوان یک فرآیند بهبود ارزش افزوده و بسیار مهم در نظر داشته باشند. با توجه به نوپا بودن این بحث و عدم آشنایی فراگیر با اصول آن در سطح شرکت های مختلف دولتی یا غیردولتی مرسوم، هدف از مطالعه حاضر، تحلیل دانش اعضای شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری استان کرمان در ایران نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب وکار است. مطالعه به روش پیمایش انجام گرفت و برای جمع آوری داده ها یک نمونه تصادفی 218 نفره از اعضای شرکت ها استفاده گردید. داده ها با استفاده از آمار استنباطی و مدل سازی معادلات ساختاری بر اساس نرم افزارهای SPSS و SmartPLS2 تحلیل شد. یافته های حاصل از تحلیل علی نشان داد که ایستار نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب وکار و هوش رقابتی تاثیر مثبتی بر بهبود دانش نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب وکار شرکت ها دارند. همچنین متغیر خلق محصول جدید نیز به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر بهبود دانش نسبت به اصول مدیریت تداوم کسب وکار شرکت ها موثر است. متغیر میانجی سیاست های دولتی نیز اثر مستقیم بر دانش مدیریت تداوم کسب وکار دارد؛ لذا برای بقای شرکت ها عاملی مهم و تاثیرگذار خواهد بود.