تاثیر کاربرد ابزار مراقبت راه هوایی بر میزان موفقیت خروج لوله تراشه در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه نورولوژی و نوروسرجری: یک مطالعه نیمه تجربی

استفاده از ابزارهای جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی نسبت به روش های معمول اجرا شده در بخش های مراقبت ویژه می تواند موجب کاهش خروج لوله تراشه ناموفق شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر کاربرد ابزار مراقبت راه هوایی بر میزان موفقیت خروج لوله تراشه در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه نورولوژی و نوروسرجری انجام شد.

روش ها:

در این مطالعه نیمه تجربی، 98 بیمار مبتلا به خونریزی اپیدورال، ساب دورال و داخل مغزی بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و با روش نمونه گیری آسان انتخاب شده و طبق جدول بلوک های تصادفی سازی (بلوک های جایگشتی شش تایی)، توسط کامپیوتر و با استفاده از نرم افزار WinPepi 11.4 تصادفی سازی شده و به دو گروه مداخله (49 نفر) و کنترل (49 نفر) تخصیص یافتند. در گروه مداخله، خروج لوله تراشه بیماران با استفاده از ابزار مراقبت راه هوایی و در صورت کسب نمره هفت یا کمتر از این ابزار انجام شد. در گروه کنترل، خروج لوله تراشه بیماران بر اساس نظرات و تجربیات متخصصان بیهوشی انجام شد.

یافته ها:

در این مطالعه، تعداد موارد لوله گذاری مجدد در گروه مداخله، کمتر از گروه کنترل بود ولی این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود (2/0=P). همچنین، مدت زمان اتصال به دستگاه تهویه مکانیکی (02/0=P) و لوله تراشه (018/0=P) و مدت بستری در بخش مراقبت ویژه (001/0P<)، در گروه مداخله به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود.

نتیجه گیری:

کاربرد ابزار مراقبت راه هوایی باعث کاهش تعداد خروج لوله تراشه ناموفق شد، هر چند این کاهش نسبت به گروه کنترل از نظر آماری معنادار نبود. همچنین با به کارگیری این ابزار، مدت زمان بستری بیماران در بخش های مراقبت ویژه نوروسرجری و نورولوژی، مدت زمان اینتوباسیون و اتصال بیماران به دستگاه تهویه مکانیکی، کاهش یافت. بنابراین، با توجه به عدم آشنایی کامل پرستاران بخش مراقبت ویژه با ابزارهای خروج لوله تراشه و انجام فرآیند خروج لوله تراشه به صورت سنتی، لازم است جهت افزایش آگاهی پرستاران در این زمینه، برنامه ریزی های لازم توسط مسیولین مربوطه صورت گیرد.