بررسی اثر هم افزایی استفاده از سیمان، دوغاب پلیمری و الیاف تایر بازیافتی در بهبود ویژگی های مکانیکی و ژئوتکنیکی ماسه بادی

امروزه پژوهش در زمینه بهسازی خاکها با توجه به محدودیتهای بسیار زیاد در خصوص وجود زمینهای با ویژگیهای مهندسی مناسب، یکی از موارد پیشرو در مهندسی ژیوتکنیک می باشند. روش های مختلفی نظیر روش های مختلف فیزیکی، شیمیایی، هیدرولیکی، الکتریکی و بیولوژیکی برای بهسازی خاکها بکار گرفته می شوند. اساس روش های فیزیکی و شیمیایی برای بهسازی خاکها مبتنی بر افزودن یک ماده به خاک و اصلاح و بهبود خواص مکانیکی خاک است. در این پژوهش به بررسی تاثیر دوغاب پلیمری به همراه سیمان به عنوان تلفیق روش های فیزیکی و شیمیایی بر ویژگی های مکانیکی و ژیوتکنیکی ماسه بادی پرداخته می شود. به همین منظور، یک مطالعه آزمایشگاهی برای بررسی تاثیر افزودن ماده پلیمر پلی وینیل الکل به همراه الیاف بازیافتی تایر خودرو و سیمان روی خواص مکانیکی و ژیوتکنیکی ماسه بادی انجام گرفت. نتایج حاصل از آزمایشهای تراکم، CBR و آزمایش برش مستقیم نشان داد که افزودن درصدهای مختلف وزنی پلیمر، تاثیرات مستقیمی روی وزن مخصوص خشک و مقاومت برشی نمونه ها دارد. همچنین نتایج آزمایش های تک محوری نیز نشان می دهند که افزودن پلی وینیل الکل مقاومت فشاری و برشی خاک را افزایش داده و ترکیب همزمان پلیمر، سیمان و الیاف به خاک بیشترین تاثیر را در اصلاح خصوصیات ماسه بادی دارد. به عنوان نمونه نتایج پژوهش نشان داد، در ترکیب 4/0 درصد پلی وینیل الکل، 1 درصد سیمان و 6/0 درصد الیاف تایر بازیافتی با ماسه، مقاومت فشاری به حدود kg/cm2 15 رسید. در حالی که مقاومت فشاری برای مخلوط 1% سیمان و ماسه تنها حدود kg/cm2 3/0 بوده است.