استفاده از شاخص تن سنجی برای غربالگری عوامل خطر بیماری های قلبی - عروقی

شناسایی بهترین شاخص ساده تن سنجی جهت غربالگری مناسب برای عوامل خطر بیماری های مزمن در هر جامعه ای ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف ارزیابی مقایسه ای شاخصهای تن سنجی جهت پیشگویی عوامل خطر بیماری های قلبی- عروقی در زنان ساکن منطقه 13 تهران صورت گرفت. مطالعه مقطعی حاضر برروی 5073 زن 74-18 ساله شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران که به طور تصادفی از ساکنین منطقه 13 تهران انتخاب شده بودند صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شد و شاخصهای تن سنجی طبق دستور العملهای استاندارد اندازه گیری و محاسبه شدند. حدود مرزی مورد استفاده برای دورکمر، نمایه توده بدن، نسبت دور کمر به باسن (Waist to Hip Ratio-WHpR) و دور کمر به قد (Waist to Height Ratio-WHtR) به ترتیب80 cm، 25 kg/m2، 0.8 و 0.5 بود. ارزیابی فشار خون به روش استاندارد صورت گرفت و پرفشاری خون بر طبق معیارهای Joint National Commitee VI تعریف شد. فراسنج های بیوشیمیایی در نمونه خون ناشتا اندازه گیری شدند. دیابت به صورت FBS≥126 mg/dl، یا قند خون دو ساعته بزرگتر یا مساوی 200 mg/dl و دیس لیپیدمی بر اساس Adult Treatment Panel II تعریف شد. وجود «حداقل یک عامل خطرساز» از چهار عامل عمده خطرساز بیماری های قلبی- عروقی (پرفشاری خون، دیسلیپیدمی، دیابت و استعمال دخانیات) نیز ارزیابی شد. میانگین سنی زنان مورد مطالعه 6/14±9/39 سال و میانگین دور کمر، BMI، WHpR و WHtR آنها به ترتیب86.5±13.5 cm و 27.1±1.5 kg/m2، 0.83±0.08 و 08/0±83/0 و 08/0±55/0 بود. در مورد تمام عوامل خطرساز، بیشترین شانس ابتلا به آن عامل خطرساز مربوط به افرادی می شد که دارای دور کمر غیر طبیعی بودند. در هر دو رده سنی 39-18 سال و 74-40 سال، دور کمر بیشترین حساسیت و ویژگی را جهت پیشگویی عوامل خطرساز دارا بود. بیشترین سطح زیر منحنی Receiver Operative curve (ROC) نیز در تمام موارد به دور کمر مربوط می شد. دور کمر درصد بالایی از پیشگویی صحیح را جهت ابتلا به عوامل خطر ساز در مقایسه با سایر شاخص های تن سنجی دیگر دارا بود. یافته ها نشان می دهند که در جامعه رنان ساکن منطقه 13 تهران، دور کمر شاخص بهتری برای غربالگری عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی می باشد.