نظرات بیماران و داروسازان در مورد ارتباط بیمار با داروساز

درمان و بهبود بیماری و طرز صحیح مصرف دارو به خصوص در مواردی که مشاوره دارویی مورد نیاز است، مستلزم ارتباط فعال بین بیمار و داروساز بوده و از عوامل مهم در برخورداری از داروسازی جامعه نگر می باشد. به نظر می رسد بیماران کمتر در زمینه های دارویی با داروسازان که یکی از ارکان چرخه درمانی می باشند مشورت می نمایند و ارتباط بین داروساز و بیمار براساس مطالعات قبلی ضعیف است. در این مطالعه مواردی که باعث محدودیت در ایجاد ارتباط علمی بین داروساز و بیمار می گردد و نیز چگونگی رفع محدودیت های موجود در این رابطه بررسی شده است. بر این اساس یک مطالعه مقطعی با استفاده از دو نوع پرسشنامه که هر کدام شامل سوالات اصلی و سوالات دموگرافیک بود انجام شده و پرسشنامه ها توسط داروسازان و یا بیماران در حضور مجریان طرح تکمیل گردید. این پرسشنامه ها براساس مقیاس درجه بندی پنج نقطه ای لیکرت طراحی و از نظر روایی ظاهری و محتوایی بررسی و تایید گردید. ضریب پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردید. سوالات اصلی پرسشنامه مربوط به داروسازان در خصوص عواملی که باعث می شود بیماران رغبتی به سوال کردن از داروسازان نداشته باشند می باشد. سوالات اصلی پرسشنامه مربوط به بیماران و مراجعه کنندگان به داروخانه ها نیز پاسخگوی عوامل موثر در مشاوره و سوال بیماران از داروساز است. نتایج به دست آمده نشان می دهد عدم شناخت و آگاهی مردم از وظایف داروسازان و عدم حضور مستقیم داروساز در پشت میز داروخانه از عوامل مهم عدم رغبت بیماران در ایجاد ارتباط علمی و مشاوره با داروسازان می باشد. همچنین وجود این ذهنیت در بیماران که داروساز نمی تواند از نظر علمی پاسخ سوالات بیماران را بدهد و یا این که داروسازان به علت شلوغی داروخانه برخورد مناسبی با بیماران ندارند، از دیگر عوامل عدم ارتباط بین ایشان می باشد. با توجه به یافته های موجود لازم است به نحو مقتضی نسبت به معرفی وظایف و توانایی های داروسازان به مراجعه کنندگان اقدام نموده وبا آموزش مناسب، شناخت و اطلاعات بیماران را نسبت به این وظایف افزایش داد. در این صورت می توان به ارتقای سطح روابط بین داروساز و بیمار امیدوار بود.