ارزیابی مولفه های موثر در امنیت از منظر روانشناسی محیط با رویکرد کاهش جرم در طراحی شهری(نمونه موردی: خیابان اصلی رجایی شهر شهرکرج)

 وقوع جرم و کمبود امنیت، یکی از معضلات زندگی امروزه در کلان‌شهر‌های کشور است که باعث کاهش سطح رضایت‌مندی شهروندان، احساس ترس و پایین آمدن کیفیت زندگی اجتماعی گردیده است. محیط، رفتار فرد و رفتار فردی، فضای اجتماعی را تعریف می‌کند. تاثیرات عوامل روان‌شناسی‌ محیطی بر تعدیل و یا تشدید حالات روانی فرد و در نظر گرفتن آن در طراحی‌ محیطی پیشگیرانه از جرم[1]  تا حد زیادی می‌تواند کیفیت فضا و احساس امنیت را ارتقاء دهد که این مهم هدف اصلی پژوهش حاضر است.

روش‌تحقیق: 

پژوهش به ‌صورت توصیفی-تحلیلی بر مبنای تحلیل‌های آماری است. بخش نخست، با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و مقالات مرتبط تدوین و در بخش دوم، به موردپژوهی اختصاص یافت که از راهبرد کمی در بستر پیمایشی بهره گرفته شده است. داده‌های حاصل، توسط نرم افزار اس.پی.اس.اس2 تحلیل گردید. جامعه آماری شامل330 نفر با 37 سوال و با ضریب پایایی (آلفای کرونباخ) 829/0 به‌صورت تصادفی در خیابان اصلی رجایی‌شهر شهر کرج، گزینش شد.

یافته‌ها:

 یافته‌ها نشان داد، رابطه همبستگی متغیرهای پژوهش برابر 829/0 بوده که مبین همبستگی مستقیم و قوی بین متغیر وابسته (طراحی شهری) و متغیر مستقل (امنیت، طراحی ‌محیطی پیشگیرانه از جرم و روان‌شناسی ‌محیطی با شاخص‌های مرتبط در هر مقوله) می‌باشد.

نتیجه‌گیری:

 نظر به یافته‌های تحقیق، توجه به طراحی ‌محیطی پیشگیرانه از جرم، روان‌شناسی‌ محیطی، مقوله امنیت و انعکاس این موارد در طراحی شهری، کاهش وقوع جرایم را بر اساس برآورد مدل رگرسیونی (کاهش جرم=(518/0) امنیت، طراحی محیطی کاهنده جرم + (799/0) روان شناسی ‌محیطی + 057/1-) به همراه خواهد داشت.