بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد در شرایط کمبود آب

به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد در شرایط تنش خشکی در سال زراعی 98-1397 در منطقه ریگ ملک در شهرستان میرجاوه به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. عامل اصلی (A) سطوح تنش خشکی شامل a1: آبیاری کامل (شاهد)، a2: قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی و a3: قطع کامل آبیاری در مرحله تشکیل غلاف دهی عامل فرعی سطوح کود بیولوژیک (B) شامل چهار سطح b1: تیمار شاهد، b2: کود گاوی30 تن در هکتار، b3: ورمی کمپوست 10 تن در هکتار،b4: کود گاوی20 تن در هکتار+ 100% نیتروژن معدنی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد در تمام صفات مورد بررسی مربوط به تیمار مصرف ورمی کمپوست به مقدار10 تن در هکتار و تیمار شاهد عدم کمبود آب بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر کمبود آب و مصرف کود بیولوژیک به عملکرد دانه و اجزای عملکرد و دیگر صفات مورد بررسی به جزء وزن هزاردانه از لحاظ آماری معنی دار بود. به طوری که مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین عملکرد بیولوژیک (9/3304 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (3/1505 کیلوگرم در هکتار) و درصد روغن (4/54 درصد) در تیمار آبیاری کامل وکود ورمی کمپوست به مقدار 10 تن در هکتار بدست آمده است.