معیارهای روشمند قاعده تفسیری «جری و تطبیق» با تحلیل مفهومی-مصداقی کلام امیرالمومنین (ع) در نهج البلاغه

إن قاعده "الجری القرآنی"، ترجع اصولها إلی المبادی العقلیه التخاطبیه وتعالیم اهل البیت علیهم السلام، وهی مثلها مثل سایر القواعد التفسیریه تعد احد الاصول المختاره فی اختیار الرای التفسیری القویم وتجنب الاخطاء التفسیریه. کان الإمام علی (ع) بعد النبی (ص)، من اعلم الناس بعلوم التفسیر واسالیبه المعتبره، من ذلک "جری القرآن". اما السوال الرییسی الذی تم التطرق إلی الإجابه عنه فی هذا البحث -عن طریق المنهج الوصفی التحلیلی والبنیوی،- هو معاییر الجری القرآنی المنهجی والصحیح؛ وذلک علی ضوء الترکیز علی نص نهج البلاغه؛ وبالتالی، یعد إنجازنا هذا مجهود بحثی فی ظل تعزیز المناهج التفسیریه لاهل البیت علیهم السلام. اما النتایج الجدیده فی هذه الدراسه، فهی انه تم استیعاب اصل القرآن، السنه القویمه، العقل البرهانی، الاجتناب عن الرای الشخصی، عدم ضروره الالتزام بالسیاق وزمن الآیه، من الحقل المفهومی، وعن طریق البحث فی المصادیق و18 تطبیقا فی قاعده الجری فی نهج البلاغه؛ فی سبعه منها: ننتزع منها مفاهیم القرآن والسنه القویمه والعقل، وفی 11 منها: استنبطنا معاییر العقل والروایات المعتبره باعتبارها ضمن مفهوم جری القرآن.