فراوانی اقدام به خودسوزی در اقدام کنندگان به خودکشی در شهرستان اسلام آباد غرب (81-1376)

خودسوزی در کشورهای توسعه یافته بسیار نادر است (8/1-06/0 درصد تمام موارد خودکشی)، اما در کشورهای درحال توسعه بسیار شایع تر است و تا حد 3/40- 8/39درصد تمام موارد خودکشی می رسد. خودسوزی 4/0 تا 40 درصد بیماران بستری در بخش های سوختگی نقاط مختلف جهان را به خود اختصاص داده است. بی تردید خودسوزی یکی از معضلات بهداشتی است که گریبان گیر کشورهای درحال توسعه، از جمله ایران و به خصوص استان کرمانشاه می باشد. مطالعه حاضر یک مطالعه مقدماتی به منظور دستیابی به برنامه ها و استراتژی های پیشگیری کننده برای کاهش میزان بروز خودسوزی می باشد.
مطالعه به روش توصیفی مقطعی انجام شد. نمونه گیری به صورت سرشماری صورت گرفت، بدین ترتیب که در فاصله سال های 81-1376 تمام بیماران اقدام کننده به خودکشی ارجاع داده شده به اورژانس بیمارستان امام خمینی شهرستان اسلام اباد بررسی شدند. داده ها پس از استخراج و کدبندی با امار توصیفی ارایه گردیدند.
در طول 6 سال مدت مطالعه، 2280 اقدام به خودکشی (198نفر در 100000نفر در سال)در بخش اورژانس بیمارستان امام خمینی شهرستان اسلام اباد غرب پذیرش داده شدند که از این تعداد 216 نفر(5/9%) اقدام به خودسوزی بوده است. از میان 216مورد اقدام به خودسوزی 88 درصد مونث بودند و زنان6/7 برابر بیش از مردان اقدام به خودسوزی نموده اند. بیشتری موارد اقدام به خودسوزی در گروه سنی30-11 سال(72%) و میانگین سنی ان ها 26سال بوده است. 54 درصد اقدام کنندگان به خودسوزی متاهل، 60 درصد بی سواد و از لحاظ شغل 52 درصد خانه دار و 38درصد بی کار بودند.
بحث: این مطالعه و مطالعات قبلی انجام گرفته درباره خودسوزی در ایران، ثابت می کند که اقدام به خودسوزی باید هرچه بیشتر به عنوان یک مشکل بهداشت روانی در جامعه ما مورد توجه قرار گیرد؛ بنابراین لزوم ایجاد استراتژی ها و برنامه های مداخله ای پیشگیرانه در جهت کاهش تعداد بروز این مشکل با تمرکز در روی زنان، بی سوادان، خانه داران و گروه سنی 30-11ساله احساس می شود.