مروری بر حذف یون های فلزات سمی توسط هیدروژل های پلیمری

امروزه تحقیقات پیوسته و پژوهش های گسترده ای در دنیا برای سنتز انواع جاذب های نوین، جهت حذف فلزات سمی با ظرفیت جذب یونی بالا به همراه ماهیت غیر سمی و خواص زیست تخریب پذیری در حال انجام است. تا کنون ناخالصی های مختلفت یونی به طرق مختلف حذف شده اند. ظرفیت جذب و عملکرد بالا، خواص آب دوستی، قابلیت احیاء و غیرسمی بودن، هیدروژل ها را به رقیب خوبی برای حذف آلاینده های مختلف آبزی از جمله یون های فلزات سنگین تبدیل کرده است. هیدروژل ها دارای ساختارهای متخلخل، سه بعدی و گروه های عاملی شیمیایی حساسی هستند که آنها را قادر می سازد تا به راحتی یون های فلزی و رنگ ها را از فاضلاب گرفته و این آلاینده های سمی را با تغییر در شرایط محلول آبی آزاد کنند. ویژگی آبدوست جاذب های هیدروژل باعث می شود که شبکه ای انعطاف پذیر از زنجیره های پلیمری تشکیل شود که به مولکولهای آلاینده اجازه می دهد تا به سرعت با آب به شبکه نفوذ کرده و کمپلکس های پایدار با گروه های عاملی را تشکیل دهند. آنها پلیمرهای آبدوست سه بعدی هستند که مقادیر زیادی آب را جذب می کنند و متورم می شوند تا یک ژل جامد تشکیل دهند و در عین حال ساختار فیزیکی خود را بدون حل شدن حفظ کنند. به دلیل پتانسیل بالایی که آن ها برای حذف موثر فلزات سنگین و رنگ ها دارند  برای تصفیه آب و فاضلاب بسیار مناسب هستند. مقاله حاضر پیشرفت های اخیر در تصفیه آب و فاضلاب توسط هیدروژل ها و انتخاب پذیری، کارایی و قابلیت استفاده مجدد هیدروژل ها در این زمینه را مورد بحث و بررسی قرار می دهد.