مدل یابی موانع توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی شهرستان تبریز

زمینه مطالعاتی:

 آسیب شناسی و زمینه یابی توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی.

مدل یابی موانع توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی شهرستان تبریز.

جهت حصول به هدف تحقیق، از روش مدل یابی ساختاری- تفسیری به همراه تحلیل میک مک استفاده شد. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی بود. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته با ماهیت ماتریسی بود. جامعه آماری تحقیق شامل 29 نفر از مدیران واحدهای صنایع مربوطه بودند. برای گردآوری اطلاعات از طریق نمونه گیری هدفمند، اقدام به مصاحبه با 15 نفر از مدیران واحدهای صنایع تبدیلی و تکمیلی گردید، که براساس رسیدن به اشباع تیوریک، روند جمع آوری داده ها پایان یافت.

بر اساس تحلیل میک مک در ناحیه خودگردان هیچ مولفه ای برای توسعه صنایع یادشده قرار نگرفت. در ناحیه وابسته، مولفه زیرساختی- فناوری و در ناحیه ارتباطی مولفه های ماهیت صنایع تبدیلی و تکمیلی، جغرافیایی- مکانی، قانونی- مقرراتی و مالی- اقتصادی قرار گرفتند. ناحیه مستقل شامل مولفه های فصلی بودن نوع فعالیت و نهادی- اداری بود.

نتیجه گیری نهایی: 

مولفه های نهادی- اداری و فصلی بودن نوع فعالیت به ترتیب با قدرت نفوذ و تاثیر6 و 4 و وابستگی 1 جزء بالاترین عامل های کلیدی بودند. پیشنهاد می شود ضمن تقویت جایگاه اداری واحد متولی صنایع تبدیلی و تکمیلی در شهرستان تبریز، نسبت به تسهیل مقررات، دستورالعمل ها و رویه های اداری، اقدامات لازم صورت گیرد. به جهت فصلی بودن ماهیت کار کشاورزی و به تبع آن صنایع تبدیلی، هم چنین با توجه به این که صنایع تبدیلی و تکمیلی فعال تر از صنایع تبدیلی صرف بودند، پیشنهاد می گردد واحدهای صنایع تبدیلی از طریق توسعه فعالیت های تکمیلی، نسبت به جبران فصول غیرفعال خود اقدام نمایند.