مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازی در بهبود نشانه های افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

پیش زمینه و هدف:

 اختلال شخصیت مرزی شایع ترین اختلال در بین اختلال های شخصیت در محیط های روان پزشکی محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازی در بهبود نشانه های افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود.

مواد و روش کار :

این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. 45 نفر از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک های روان شناختی شهر ارومیه در سال 1400 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه 15 نفر) تخصیص داده شدند. برای گروه آزمایش اول 12 جلسه ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازی و برای گروه آزمایش دوم 12 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیک اجرا شد. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. از مقیاس شخصیت مرزی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آمارهای توصیفی و آمار استنباطی آنکووا تحلیل شد.

میانگین نمرات شخصیت مرزی در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش اول به ترتیب 00/36 و 13/28، در گروه آزمایش دوم به ترتیب 56/35 و 20/32 و در گروه کنترل به ترتیب 73/36 و 04/36 بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین شخصیت مرزی در گروه مداخله ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازی در مقایسه با گروه رفتاردرمانی دیالکتیک به تنهایی به طور معناداری کاهش پیدا کرده است (01/0P).