تبیین چارچوبی در جهت حضور طبیعت در معماری بر اساس نگرش سیستمی

این  نوشتار در پی آن است که با استناد به تفکر سیستمی به تبیین چارچوبی برای حضور طبیعت در معماری بپردازد. پرسش اصلی این است که نحوه ارتباط طبیعت و معماری بر اساس تفکر سیستمی چگونه قابل تبیین است. در تفکر سیستمی به عنوان یک نگرش کل نگر شناخت بر اساس فهم کل سیستم صورت می گیرد. از این رو تصویر دقیق تری از واقعیت را ارایه می دهد.

روش تحقیق ماهیتی توصیفی- تحلیلی و استنباطی دارد که بروش تفکر سیستمی به کمک ابزار حلقه های علیت انجام گشته است. 

تبیین چارچوبی برای حضور طبیعت در معماری بر مبنای تفکر سیستمی، در بطن سیستم انسان- طبیعت - معماری معنا می یابد. بر اساس شناسایی زیرسیستم های انسان و طبیعت و معماری، دوگانه های انسان- معماری، انسان - طبیعت و طبیعت - معماری به عنوان روابط اصلی در سیستم مشخص گشت..

یافته ها حاکی از آن است که چارچوبی از حضور طبیعت در معماری ملزومات سکونتی را از رابطه انسان -معماری و اهداف معرفتی را از رابطه انسان - طبیعت  و روش ها را از رابطه طبیعت- معماری دریافت می کند. طی فرایند انسانی- فنی-طبیعی، ابتدا به کمک همزیستی با طبیعت در قالب درک توانش های بسترطبیعی در نظام معرفتی زیست بوم محور تعامل با محیط تحقق می یابد. در گام بعدی، بهره گیری از رویکرد الگوبرداری از طبیعت در قالب آموختن از آن و ادغام فضایی و بصری با طبیعت به شکل گیری کیفیاتی با وجوه انسانی در کالبد معماری می انجامد. تمامی رویکردها در ساختار معرفتی رویکرد تکمیل طبیعت، با هدف ارتقاء انسان و طبیعت در جهت اهداف و نیازهای انسانی تحقق امر سکونت را منجر می گردد.