بررسی مقایسه ی اثربخشی درمان مواجهه وجلوگیری از پاسخ و درمان فراشناخت بر کاهش شدت علائم اختصاصی بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری و عملی

هدف پژوهش حاضر مقایسه‌ی اثربخشی درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ با درمان فراشناخت بر کاهش شدت علایم اختصاصی و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی بود. این پژوهش از نوع نیمه ‌آزمایشی است که با طرح پژوهشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه بیماران اختلال وسواس فکری-عملی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهرستان شیراز در سال 1400 بود. مداخله فراشناخت به مدت 8 جلسه گروهی و به مدت دو ماه به‌صورت جلسات 1٫5 ساعته بر روی گروه آزمایش اول و مداخله مواجهه و جلوگیری از پاسخ به مدت 14 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش مواجهه و جلوگیری از پاسخ اجرا شد. هر دو گروه آزمایش و گروه کنترل در طی دوره مطالعه در دوز های نزدیک، داروی فلووکسامین (دوز 200 تا 300) مصرف کردند. هر دو گروه‌درمانی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری را نشان دادند. اما گروه‌درمانی مواجهه و جلوگیری از پاسخ، نسبت به گروه‌درمانی فراشناخت کاهش بیشتر و معناداری را داشته است. بر پایه‌یافته‌های پژوهش، تاثیر درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ، در کاهش علایم اختصاصی اختلال وسواس اجبار در مراجعین از درمان فراشناختی موثرتر می‌باشد؛ بنابراین درمانگران می‌توانند از این درمان در کنار درمان‌های موفق دیگر، جهت ارتقا کیفیت زندگی بیماران استفاده کنند.