جایگاه فقه در تمدن سازی اسلامی از دیدگاه امام خمینی (ره)
تمدنسازی و طرح ایده های کارکردگرا در ساخت تمدن، یکی از آرمانهای بزرگ حاکم بر ایدیولوژیهای جهان از گذشته تا به امروز بوده است. تمام مکاتب فکری با ادعای ساخت جامعه ای متمدن که از توان رفع نیازهای جوامع انسانی برخوردار است، به بسط نظریه های تمدنی اقدام کردهاند. دین اسلام یکی از این مکاتب فکری است که از زمان ظهور تاکنون، توانسته است پتانسیل اندیشگانی خود را با تکیه بر منبع وحی در جهت ایجاد تمدنی الهی-انسانی به منصه ظهور برساند. این دین با هدف انتظام بخشی به ساحت زندگی انسان در دو بعد فردی و اجتماعی در چهارچوب تمدن، اهتمام ویژهای به علوم مبذول داشته است. فقه یکی از علوم دارای اهمیت در تمدنسازی اسلامی است که در همه ادوار تاریخ اسلام، به عنوان یک ابزار بنیادین در تمدنسازی مورد استفاده قرار گرفته است. این علم با ارایه نظریاتی در دو بعد خرد (شخصی) و کلان (انسان، جامعه و جهان)، مهمترین دانش بومی اسلام است که توان تاسیس تمدن را داراست. امام خمینی از اندیشمندان اسلامی در عصر معاصر هستند که همت خود را بر آن داشتند تا روشی را با تکیه بر دانش فقه به منظور احیای تمدن اسلامی ارایه دهند.مقاله پیش رو با روشی توصیفی-تحلیلی تلاش دارد کارکرد فقه را در تمدنسازی اسلامی با تکیه بر مبانی فکری امام خمینی مورد بحث قرار دهد. یافته های پژوهش نشان میدهد: 1. فقه بهعنوان یکی از مبانی اصلی اندیشه امام خمینی نقش اساسی را در ایجاد این تمدن برعهده دارد؛ 2. در اندیشه امام خمینیمحدود ساختن فقه در امور فردی، در مخالفت قطعی با هدف شارع از وضع احکام بوده است؛ 3. امام خمینی حکومت در اسلام را مصداق عینی فقه در حل بحرانهای جامعه و نشاندهنده جنبه عملی فقه میدانند؛ 4. در نظر حضرت امام، هدف شارع از وضع احکام در کنار نظمبخشی و قانونمداری در رفتار فردی، حمایت از ساختن جامعه ای همراه با قانون (شرع) است که این جامعه به ساختن تمدن شایسته انسان الهی مبادرت ورزد.
اسلام ، تمدن ، امام خمینی ، فقه
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.