بررسی کارایی حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول های آبی با استفاده از جاذب نانورس و مطالعه پارامترهای موثر، مدلهای سینتیک و ایزوترم جذب

آلاینده های دارویی یکی از معضلات مهم محیط زیستی محسوب می شوند که باید قبل از اینکه وارد محیط زیست شوند، محیط های آبی از این آلاینده ها عاری شوند. روش های مختلفی برای حذف و تخریب این نوع آلاینده ها وجود دارد. روش جذب سطحی، درصورتی که جاذب مورداستفاده، گران قیمت نباشد، ازنظر عملیاتی آسان و ازنظر اقتصادی مقرون به صرفه است. هدف از مطالعه ی حاضر، بهینه سازی فرآیند حذف داروی آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول های آبی به وسیله جاذب نانورس و بررسی سینتیک و ایزوترم های جذب است. در این پژوهش، پس از آماده سازی فیزیکی نانورس و انجام آزمون های شناسایی نانورس همچون FTIR، XRD و SEM، بهینه سازی پارامترهای موثر بر جذب به وسیله نرم افزار Design Expert انجام گرفت. اثر پارامترهای pH، غلظت اولیه و مقدار جاذب بررسی انجام شد. مقادیر بهینه پارامترهای pH برابر با 5/9، مقدار جاذب برابر با g/l 2/1 و غلظت اولیه جاذب نیز برابر با mg/l 15/21 در دمای °C 25، مدت زمان جذب min 30 و سرعت همزن rpm 1000 به دست آمد. بررسی مدل های سینتیکی و ایزوترم های تعادلی نشان داد که سینتیک جذب از مدل شبه درجه دوم (999/0 = R2) و ایزوترم جذب از مدل ایزوترم لانگمویر پیروی می کند. در شرایط بهینه، نانورس به عنوان جاذبی کم هزینه و سازگاربا محیط زیست، در جذب تتراسایکلین از محیط های آبی، توانایی مطلوبی می تواند داشته باشد.