بهبود مدل راهبردی حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران

حوزه سیاست و مسایل مربوط به آن در حال دگرگونی و گسترش بوده، چگونگی حکومت کردن، مطابق معیار های حکومت مطلوب بیش از پیش اهمیت یافته و در حوزه های مختلف از جمله قانون گذاری، سیاست گذاری عمومی و علوم مرتبط با آن مورد توجه قرار می گیرد.

تحقیق حاضر با هدف ارایه طرح راهبردی حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران و بهبود مدل آن انجام شده است.

روش ها: 

روش پژوهش حاضر از نوع آمیخته می باشد. در تحقیقات آمیخته هم از روش کیفی و هم از روش کمی استفاده می شود. در بخش کیفی این تحقیق از استراتژی تحلیل مضمون استفاده شده است. در بخش کمی جهت انتخاب استراتژی بهینه از تحلیل سوات استفاده شد. در بخش کیفی پژوهش، جامعه آماری اساتید دانشگاهی که با موضوع حکمرانی محلی آشنا بوده و همچنین نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان شورا های اسلامی شهر و روستا، شهرداران، استانداران و فرمانداران می باشند. روش نمونه گیری بر اساس گلوله برفی تا اشباع نظری می باشد. جامعه آماری در فاز کمی پژوهش کلیه متخصصان و اساتید حوزه حکمرانی محلی، نمایندگان مجلس، شورای شهر و مقامات وزارت کشور است که رقم دقیقی وجود ندارد.

یافته ها:

 براساس یافته های تحقیق ابعاد طرح راهبردی حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران شامل سیاست گذاری محلی، حکمرانی محلی مبتنی بر قانون، توزیع عادلانه منابع در کشور، پاسخگویی صریح، مدیریت مشارکتی، تمرکززدایی و برنامه ریزی غیرمتمرکز، ایجاد اعتماد و وفاق اجتماعی، تقویت زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی، فراهم کردن زمینه سرمایه گذاری محلی و تعاملات فرهنگی هستند که منجر به پیامدهای قدرت ملی، رشد اقتصادی و کسب اعتبار بین المللی می شود. بر اساس تحلیل سوات و اولویت بندی انجام شده، از بین استراتژی های پیشنهادی، استراتژی های SO به منزله بهترین استراتژی جهت حکمرانی امور محلی در جمهوری اسلامی ایران انتخاب می شود. تاکید استراتژی های دسته SO بر این است که با ارایه راهکارهای اجرایی ضمن استفاده از قوت ها، از فرصت هایی که برای آن موجود است نهایت استفاده را به عمل آورد.

شکل گیری حکمرانی های محلی و سازمان های محلی در ساختار اداری مدیریتی دولت ها هستیم. توسعه اجتماعی، سیاسی یا اقتصادی تنها زمانی واقعی و معنادار می شود، که از پایین ترین سطح جامعه، شروع شوند.