سرمقاله

واژه «ارزش» یکی از واژه‌های عمیق و پردامنه معنایی و فرهنگی است و آنرا میتوان به دو دسته: «ارزشهای واقعی» و «ارزشهای موهوم» تقسیم کرد. ارزشهای «واقعی» اموری هستند که سراسر خیر و فایده، و بدون زیان و آسیب باشند. در تعریفی دیگر، ارزشهای واقعی چیزهایی هستند که فطرت و وجدان ناب بشر و عقل انسان، آن را خیر محض و مفید برای جامعه و فرد و وسیله‌یی برای تامین زندگی سعادتمندانه و امن و آسایش و هماهنگ با نظام احسن آفرینش برای بشر، بداند. نقطه برابر آن، «ارزشهای موهوم» و خیالی هستند که مردم جاهل و بیفرهنگ از آن برای سرگرمی و از دست‌دادن عمر گرانبها استفاده میکنند و گاهی سبب هرزگی و فساد اخلاق جوانان میشود. ارزشهای موهوم گاهی بدست سیاست و جهانخواران ضد بشر ایجاد و تبلیغ میشود و از آن برای دور کردن مردم از ارزشهای واقعی و خیر و مصلحت خود و جامعه، و سوق آنان به هرزگی و شهوترانی بهره میگیرند؛ مانند سینما و هنر دروغین بازیگری یا فوتبال حرفه‌یی. فوتبال حرفه‌یی ‌که برخلاف ورزشهای بومی و ایرانی‌ فاقد بیشتر مزایای ارزشهای واقعی است، در نظام سابق شاهنشاهی به کشور وارد شد و دولتها از آن برای سرگرم‌کردن و دور کردن مردم از مفاسد و مشکلات سیاسی و اجتماعی کشور، بهره میگرفتند و آن را تشویق و بودجه‌های کلانی از جیب مردم فقیر کشور را برای آن میپرداختند، که متاسفانه این وضع هنوز هم ادامه دارد. ورزش در جای خود و بسهم خود، کاری پسندیده و مفید و حکیمانه است، اما بشرط آنکه با این بهانه و بنام ورزش واقعی، بیت‌المال ملت فقیر را بدست اسراف و اتلاف نسپارند و از جمله، دستمزدها و هزینه‌های ریالی و ارزی کلان به این و آن، از جمله مربیان خارجی، نپردازند، که گفته‌اند: «حیف از طلا که خرج مطلا کند کسی». این در حالی است که موسسات علمی و پژوهشی ‌ و بیشتر از همه مراکز فلسفی و منطقی کمترین سهم را در فصل بودجه‌های فرهنگی دارند، که این مصداق همان «تبعیض ناروا»ست که در اصل سوم قانون اساسی آمده و منع شده است؛ و نقض عدالت اجتماعی است. آسیب دیگری که در دوران جدید به فوتبال حرفه‌یی افزوده شده، بهره‌گیری دشمنان نظام اسلامی و سرمایه‌گذاران برای براندازی و نابودی کشور، از چهره‌های فوتبال است که پس از آنکه برخی افراد پوچ و فاقد ارزشهای اجتماعی را بدست رسانه‌ملی به شهرت رساندند و الگوسازی از آنان برای جوانان جاهل انجام شد، از آنان برای تشویق افکار عمومی برضد نظام و انقلاب و رهبری بهره میگیرند و از آنان الگو و مرشد سیاسی میسازند و سخنان یاوه آنها را دستورالعمل مردم هوشمند و آگاه دشمن‌‌شناس ایران میشمارند. مدیران و دلسوزان نظام اسلامی و انقلابی ایران موظفند در این عدم موازنه ارزشهای اجتماعی و جایگاه غیرمعقول فوتبال حرفه‌یی و بازاری، و بپاس ارزشهای واقعی خداپسند، راهی منطقی و معقول را در پیش گیرند و چاره‌یی عاجل بیندیشند.