ادراک دانشجویان درباره ی میزان یادگیری از طریق آموزش های مجازی در دوره ی همه گیری کووید-19 و مقایسه ی آن با آموزش های حضوری

به استناد گزارش یونسکو از وضعیت آموزش و پرورش کشورهای مختلف دنیا به واسطه همه گیری کووید-19، بیش از 195 کشور دنیا مجبور به توقف فعالیت های آموزشی خود در مقاطع مختلف شده اند که چیزی معادل 91 درصد یا 6/1 میلیارد دانش آموز و دانشجو هست. هدف این پژوهش بررسی میزان یادگیری دانشجویان از طریق آموزش های مجازی در دوره ی همه گیری کووید-19 و مقایسه ی آن با آموزش های حضوری بود. در این مطالعه از روش پژوهشی توصیفی-مقطعی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان سال دوم تا سال آخر دانشگاه به تعداد حدود 15000 نفر بوده و حجم جامعه نمونه به استناد جدول تعیین حجم نمونه سینگ و ماسکو برابر با برآورد شد. از روش نمونه گیری طبقه ایی متناسب با حجم (برحسب دانشکده) و تصادفی ساده استفاده شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته بسته پاسخ در طیف پنج گزینه ایی لیکرت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش های آماری همچون محاسبه درصدها، میانگین ها، انحراف معیار، آزمون t همبسته و مستقل، آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان اثربخشی دورهای حضوری در حوزه ی شناختی در حد نسبتا خوب (13/1±82/3) و در ارتباط با آموزش های مجازی در حد نسبتا متوسط (05/1±84/2) بوده است. همین طور میزان اثربخشی دورهای حضوری در حوزه ی عاطفی در حد نسبتا خوب (13/1±64/3) و در ارتباط با آموزش های مجازی در حد پایین تر از متوسط (05/1±84/2) بوده است و درعین حال میزان اثربخشی دورهای حضوری در حوزه ی توانشی (مهارت های اجتماعی-ارتباطی) در حد خوب (09/1±80/3) و در ارتباط با آموزش های مجازی در حد پایین تر از متوسط (12/1±71/2) بوده است. در هر سه حوزه مهارت های شناختی ، عاطفی و توانشی، تفاوت معنی داری در سطح 05/0 بین دو رویکرد آموزشی مشاهده شد. میزان فعالیت های درسی دانشجویان در طول آموزش های مجازی در مقایسه با آموزش های حضوری نسبتا کمتر بوده است. نهایتا اینکه میزان رضایت دانشجویان از کلاس های مجازی کمتر از حد متوسط بوده است.