اثر تنش شوری بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دو رقم جو

با توجه به روند افزایشی توسعه اراضی شور و کمبود اراضی مطلوب برای کشاورزی در دنیا استفاده از گونه های گیاهی مقاوم به شوری که باعث کاهش اثرهای تنش شوری می شود اهمیت زیادی دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی و مقایسه برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دو رقم جو (اکلیل و زهک) تحت شرایط تنش شوری (صفر (شاهد)، 150 و 300 میلی مولار NaCl) بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1399 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه زابل انجام شد. با توجه به نتایج مشخص شد که تنش شوری در هر دو رقم جو مورد مطالعه، باعث کاهش برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی چون وزن تر (68 %) و خشک (69 %)، ارتفاع (43 %)، کلروفیل a (74 %)، b (78 %)، کل (76 %)، محتوی آب نسبی برگ (35 %)، پروتیین (49 %) و افزایش محتوی قندهای محلول (58 %)، پرولین (8 %)، کاروتنویید (62 %) و افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز (73 %)، پلی فنول اکسیداز (24 %) و آسکوربات پراکسیداز(78 %) نسبت به شرایط شاهد شد. در شرایط نرمال و شوری 300 میلی مولار، رقم اکلیل نسبت به رقم زهک بیشترین میزان شاخص های رشدی، رنگیزه های فتوسنتزی، محتوی آب نسبی برگ، کربوهیدرات های محلول، پرولین و کاتالاز را داشت، در حالیکه بیشترین مقدار میزان پروتیین، آنزیم های آسکوربات پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز طی شوری 300 میلی مولار مربوط به رقم زهک بود. بنابراین براساس نتایج مطالعه حاضر می توان این گونه بیان کرد که رقم اکلیل کمتر تحت تاثیر تنش شوری قرار گرفته است و عکس العمل بهتری نسبت به رقم زهک داشته است.