مهار پاسخ در بزرگسالان دارای لکنت زبان : یک مطالعه رفتاری و وابسته به رویداد از طریق یک تسک توقف-علامت بینایی

لکنت یک اختلال رشدی عصبی است که بصورت علایم تکرار، کشش، و قفل در گفتار بروز پیدا میکند. عوامل متعددی در علت شناسی لکنت مشارکت دارند و مهار پاسخ یکی از عوامل مهم برای داشتن یک گفتار روان محسوب میشود.

در این مطالعه مهار پاسخ 28 بزرگسال دارای لکنت و 28 فرد همسان به وسیله یک تسک بینایی توقف-علامت مورد آزمایش قرار گرفت و پتانسیلهای برانگیخته مغزی آنها ثبت شد. مقیاسهای رفتاری شامل زمان پاسخ و دقت پاسخ بین دو گروه مقایسه گردید. پیک دامنه و زمان تاخیر مولفه های P3 و N2 در مناطق آهیانه ای و پیشانی مغز در تریالهای go, cue، و توقف محاسبه شد.

نتایج حاکی از آن است که بزرگسالان دارای لکنت از لحاظ رفتاری مشابه گروه کنترل عمل کردند. بااین وجود یافته های مربوط به پتانسیلهای برانگیخته مغز نشان داد که بزرگسالان دارای لکنت پیک دامنه کوچکتری در مولفه N2 در تریالهای cue نشان دادند. آنها همچنین زمان تاخیر کوتاهتری در مولفه N2 در تریالهای go نسبت به گروه کنترل بروز دادند.

یافته ها مهار پاسخ ضعیفتر در افراد دارای لکنت زبان را تایید نکردند اما دامنه کوچکتر مولفه N2 در تریالهای cue نشان داد این گروه در مراحل اولیه تسک، تمییز ادراکی ضعیفتری داشته اند. زمان تاخیر سریعتر در تریالهای go نشان داد که افراد دارای لکنت، پردازش مغزی متفاوتی نسبت به گروه کنترل دارند که ممکن است به دلیل دسترسی متفاوت منابع شناختی به محرکهای go و همچنین مانیتورینگ تضاد سریعتر در این گروه باشد.