بررسی ارتباط سطح فعالیت بدنی با سلامت روان کودکان و نوجوانان مبتلا به نشانگان داون در دوره همه گیری بیماری کووید-19

کاهش سطح فعالیت بدنی و سلامت روان ناشی از همه گیری بیماری کووید-19 در بین افراد جامعه بارز است. در این میان افراد مبتلا به نشانگان داون از این شرایط مستثنی نیستند. هدف مطالعه حاضر، بررسی ارتباط سطح فعالیت بدنی با سلامت روان کودکان و نوجوانان مبتلا به نشانگان داون در دوره همه گیری بیماری کووید-19 بود.

در این پژوهش توصیفی- همبستگی که در سال 1400 انجام گرفت، از بین مدارس استثنایی پانزده استان کشور، تعداد 192 دختر (سن: 3/35± 11/98 سال) و 192 پسر (سن: 3/16±12/30سال) از افراد مبتلا به نشانگان داون با روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. پس از هماهنگی های لازم، پرسشنامه های استاندارد فعالیت بدنی و سلامت روان در اختیار والدین کودکان و نوجوانان قرار گرفت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یومن ویتنی با نرم افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: 

سطح فعالیت بدنی دختران و پسران بر اساس یافته های بدست آمده، کمتر از حد میانگین و نامطلوب بود. همچنین در بعد روانی و بر اساس خرده مقیاس چهار گانه مشخص شد که در هر دو جنسیت اختلالات مربوط به اضطراب، وضعیت سلامتی عمومی و افسردگی وجود نداشت و فقط در مقوله اختلال عملکرد اجتماعی وضعیت افراد نامطلوب بود. همچنین فعالیت بدنی رابطه منفی و معنی داری با اختلال عملکرد اجتماعی دختران  (0/001=P، 0/24-=r) و پسران (0/014=P، 0/17-=r) داشت.

نتیجه گیری:

 نتایج مربوط به مقایسه مقوله های سلامت روانی و سطح فعالیت بدنی نشان داد که تفاوتی بین پسران و دختران مبتلا به نشانگان داون وجود ندارد. تنها در بعد اختلال عملکرد اجتماعی؛ اختلال پسران بیشتر از دختران بود که احتمالا با افزایش سطح فعالیت بدنی این اختلال کاهش می یابد.