مقایسه الگوهای رقابت و مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران و تحلیل گفتمانی مشارکت سیاسی از سال 1376 تا 1396

این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی برمبنای نظریه تحلیل گفتمان انتقادی انجام شده و نشان می دهد که گفتمان های اصولگرا و اصلاح طلب در مورد مشارکت سیاسی دیدگاه یکسانی ندارند؛ گفتمان اصولگرا با دال اصلی ولایت فقیه، در زمینه مشارکت سیاسی قایل به نصب است و مشروعیت را از بالا به پایین می داند. رای مردم را تایید خود می شناسد و به ضرورت نظارت استصوابی اعتقاد دارد و بر تقویت اسلام گرایی در مقایسه با جمهوریت تاکید می کند. دال اصلی گفتمان اصلاح طلب توسعه سیاسی حول نشانه اصلی مشارکت سیاسی است و در زمینه مشارکت سیاسی مشروعیت دولت را از پایین به بالا در نظر می گیرد و معتقد است دولت بر اساس رای و نظر مردم باید شکل بگیرد و کمتر از اصولگرایان به نظارت استصوابی اعتقاد دارد. بر اهمیت جمهوریت تاکید می کند و برای تعیین سرنوشت خود، از طیف گسترده ای از مشارکت سیاسی، از رای دادن در انتخابات تا تاسیس انجمن ها و سازمان ها، فعالیت در مطبوعات و فعالیت های صنفی معتقد است. با این حال یافته ها حاکی از آن است که الگوهای متفاوتی را می توان در زمینه رقابت و مشارکت سیاسی در ایران در نظر گرفت.