واکاوی و تحلیل سبک شناسی داستان طنز نوجوان معاصر (از منظر محتوایی و فکری) با رویکردی انتقادی

 داستانهای نوشته شده برای گروه سنی کودک و نوجوان باید علاوه بر جذابیت و گیرایی، حاوی محتوا و مضمون اجتماعی، اخلاقی، پندآموز و تربیتی باشد. ادبیات طنزآمیز بستر مناسبی است تا ضمن توجه به جنبه های سرگرم‌کننده داستان، مخاطب کودک و نوجوان را درجهت رشد و پرورش فکری، یاری نماید.

 پژوهش پیش‌رو بر پایه مطالعات نظری و اسنادی به شیوه کتابخانه ای و روش تحلیل محتوا انجام شده است. جامعه موردمطالعه در این جستار پنج داستان از نویسندگان معاصر طنزپرداز در حیطه ادبیات کودک و نوجوان میباشد. دلایل انتخاب داستانهای مذکور در این جستار، میزان اقبال خوانندگان، تجدید چاپ و موفقیت آنان در جشنواره های گوناگون ادبی بوده است.

 برخی نویسندگان طنز در عرصه آثار کودک و نوجوان، تنها به جنبه های شوخی و تفننی بودن اثر توجه دارند و برخی دیگر در کنار توجه به جنبه های سرگرم‌کنندگی داستان، کشف هویت، معنی زندگی و مسایل اجتماعی را مورد توجه قرار داده اند.

 از میان نویسندگان موردبررسی، مرزوقی و اکبرپور بیشتر به جنبه های سرگرمی و طنز داستانهای خود توجه کرده اند و شفیعی، ایبد و هاشمی به میزان بسیار زیاد و قابل توجهی در محتوای داستانهای خود مسایل مرتبط به جنبه های اخلاقی، معضلات اجتماعی و مسایل و دغدغه های فکری کودکان و نوجوانان را مورد توجه قرار داده اند.