مروری بر مدل های حیوانی رایج در مطالعات بیولوژی تولید مثل

یکی از مشکلات بزرگ دنیای امروز عدم توانایی فرزندآوری می باشد. این امر سلامت اجتماعی را متاثر ساخته و محققان را به سمت مطالعات پیش بالینی سوق داده است. بیش از چندین دهه مدل های حیوانی متعددی در بیولوژی تولید مثل به عرصه تحقیقات راه یافته اند. مکانیسم ها و رویکردهای متفاوت سبب القای نوع متفاوتی از بیماریهای مربوط به تولیدمثل می گردد. تنوع در روش های متداول در القای مدل های حیوانی، موجب سردرگمی پژوهشگران گشته است. از آن جایی که نارسایی زودرس تخمدان ، آزواسپرمی و سندرم تخمدان پلی کیستیک از دلایل مهم ناتوانی زوجین برای فرزندآوری می باشد، بر آن شدیم تا با مرور مطالعات انجام شده در این زمینه، روش ها و فرایندهای آزمایشگاهی مناسب را جهت ایجاد مدل حیوانی برای نارسایی زودرس تخمدان، آزواسپرمی و سندرم تخمدان پلی کیستیک معرفی نماییم. استفاده از داروهای شیمیایی مورد استفاده در بالغین بعنوان داروهای شیمی درمانی به خصوص سیکلوفسفامید، به عنوان مناسب ترین روش جهت ایجاد مدل حیوانی در نارسایی زودرس تخمدان شناخته شده اند. برای ایجاد مدل حیوانی آزواسپرمی، تزریق بوسولفان بعنوان رایج ترین روش برای القای آزواسپرمی مورد استفاده قرار می گیرد. و در نهایت برای ایجاد مدل حیوانی سندرم تخمدان پلی کیستیک، رایج ترین روش، تزریق آندروژن ها به خصوی دی هیدرو اپی آندسترون معرفی شده است. در تحقیق حاضر روش های رایج به همراه پروتکل های مربوطه، همراه مزایا و معایب به تفکیک هر مدل ارایه می گردد.