ارائه الگوی آموزش آنلاین در شرایط بحرانی برای نظام آموزش عالی

بحران کرونا در ایران و جهان سبب شد تا تغییرات بسیار عمده ای در همه ارکان برنامه های عادی و جاری بشر و تجربه جدیدی در همه بخش ها به خصوص عرصه آموزش از طریق فضای مجازی باب شود و این فضا به محلی برای پاسخگویی به نیازهای ارتباطی، عرضه تولیدات و آموزش تبدیل شود. این پژوهش با هدف ارایه مدل آموزش آنلاین در شرایط بحرانی برای نظام آموزش عالی در نظر گرفته شده است.

پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی و از حیث شیوه اجرا کیفی می‎باشد. جامعه آماری 10 نفر از خبرگان شامل کارشناسان، پژوهشگران، متخصصین دانشگاهی و آشنا با آموزش های مجازی همچنین به منظور تناسب اعتبار مدل می‎باشد. روش نمونه گیری هدفمند و از نوع در دسترس می باشد. معیارهای انتخاب افراد داشتن مدرک تحصیلی دکترا، با سایقه مدیریتی، داشتن زمان، علاقه و توانایی انجام مصاحبه بود. در این پژوهش از روش نظام مند گریزر برای کدگذاری مصاحبه ها استفاده شد و کدگذاری ها توسط نرم افزار MAXQDA انجام پذیرفت و به منظور سنجش پایایی و کنترل کیفیت مطالعه حاضر از شاخص کاپای کوهن استفاده شد.

یافته‎ ها: 

عوامل شناسایی شده در قالب 37 شاخص و 10 مولفه و 4 بعد استخراج شد که ابعاد ارایه مدل آموزش آنلاین در شرایط بحرانی برای نظام آموزش عالی شامل بعد آموزشی، بعد زیباشناختی، بعد محتوایی، بعد مشارکت برون سازمانی می‎باشد.

از نظر خبرگان شاخص هایی که بر آموزش آنلاین در شرایط بحرانی برای نظام آموزش عالی، در این پژوهش عنوان شد، بسیار تاثیرگذار است. این شاخص‎ها برگزاری همایش های آنلاین، دوره های آموزش مجازی موازی، برگزاری کنفرانس‎</em>های آنلاین متعدد، هماهنگ سازی ساعات آموزش با نیاز دانشجو، همکاری با گروه‎</em>های آموزشی دیگر، حضور  مستمر در جلسات متنوع آنلاین، ارتباط دانشجویان با یکدیگر، جلسات آموزشی آفلاین، رابط کاربری آسان نرم افزاری از عوامل موثر بر آموزش آنلاین و... می‎باشند.