اثربخشی آموزش مهارت های شناختی-اجتماعی بر ساختار انگیزشی دانش آموزان با گرایش به رفتارهای پرخطر

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های شناختی- اجتماعی بر ساختار انگیزشی دانش آموزان با گرایش به رفتارهای پرخطر بود. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دختران دانش آموز دوره دوم متوسطه در آموزش و پرورش منطقه 7 شهر تهران در سال تحصیلی 1398-1397 بود که از میان آن ها 24 دختر دانش آموز براساس خط برش مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARTS) انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جای گرفتند. هر دو گروه به منظور پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به پرسشنامه اهداف فردی (PCI) پاسخ دادند. بعد از 12 جلسه آموزش مهارت های شناختی- اجتماعی، تحلیل داده های حاضر با استفاده از روش تحلیل واریانس با طرح آمیخته و نرم افزار SPSS 24 انجام شد. در پژوهش حاضر اثر تعاملی گروه × زمان برای مولفه های تمایل (001/0=P، 03/11=F)، کنترل (006/0=P، 70/5=F)، اطلاعات (008/0=P، 41/5=F)، تلاش (002/0=P، 55/7=F)، خشنودی (001/0=P، 03/11=F) و تعهد (002/0=P، 91/6=F) در سطح 05/0 معنادار بود. آموزش مهارت های شناختی- اجتماعی موجب بهبود ساختار انگیزشی دانش آموزان با رفتار پرخطر شد؛ بنابراین پیشنهاد می شود مهارت های شناختی- اجتماعی به دانش آموزان و معلمان با هدف کمک به افزایش ساختار انگیزشی انطباقی دانش آموزان آموزش داده شود.