پیش بینی در بیس بال: تفاوت استفاده از نشانه های فضایی در بازیکنان ماهر و مبتدی

هدف از این پژوهش بررسی تفاوت بین بازیکنان بیس بال ماهر و مبتدی برای پیش بینی نوع توپ پیچ (پرتاب) شده و تعیین وابستگی بازیکنان به نشانه های فضایی سینماتیکی توزیع شده یا موضعی بود. با استفاده از روش انسداد فضایی، از بازیکنان بیس بال (تعداد = 15، میانگین سن: 27.73 ± 6.28 سال؛ تجربه بیس بال: 7.90 ± 5.69 سال) و مبتدی ها (تعداد = 15، میانگین سن: 23.10 ± 5.68 سال؛ بدون تجربه بیس بال)، همگی مذکر، درخواست شد نوع پیچ (فست بال و کروبال) را پیش بینی کنند. هر دو گروه شبیه سازی هایی ضبط و دستکاری شده از اجرای پیچ را مشاهده کردند که در آن ها نه قسمت خاص از بدن پیچر یا توپ حذف یا به طور جداگانه نشان داده شده بود. داده ها با استفاده از یک طرح تحلیل واریانس آمیخته 2 (سطح مهارت) × 9 (شرایط نمایش) بررسی آماری شد. طبق نتایج، در کل، بازیکنان ماهر بیس بال در شرایط انسداد عملکرد بهتری نسبت به مبتدی ها داشتند. افزون براین، نتایج نشان داد که بازیکنان بیس بال برای پیش بینی های درست خود از نشانه های سینماتیکی دست و توپ و نیز بالاتنه استفاده کردند. نتایج همسو با یافته های قبلی در زمینه خبرگی ادراکی شناختی و تصمیم گیری در ورزش های تعاملی است و نشان می دهد بازیکنان ماهر بیس بال به جای اتکا بر نشانه های سینماتیکی مجزا یا موضعی، قادرند از اطلاعاتی که در کل سطح بدن پیچر توزیع شده استفاده نمایند.