اثر بخشی درمان متمرکز بر شفقت بر پریشانی روانشناختی و ترس از ارزیابی منفی در زنان متاهل شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی آموزش درمان متمرکز بر شفقت بر پریشانی روانشناختی و ترس از ارزیابی منفی در زنان متاهل بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش زنان 20 تا 45 سال بودند که به دلیل مشکلات و تعارضات زناشویی به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی تحت نظارت سازمان بهزیستی شهر اصفهان در سال 1400 مراجعه کرده اند. 30 مراجعه کننده ی زن که بر اساس پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی، براتی و بوستانی پور (1387) دچار این مشکل بودند طبق نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شد و طبق جایگزینی تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفت. ابزارگرد آوری دادها پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران، مقیاس ترس از ارزیابی منفی لیری و پرسشنامه ی پریشانی روانشناختی کسلر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss  نسخه 26 انجام شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده و برای بررسی همه فرضیه ها و تعیین تاثیر مداخله بر روی گروه آزمایش و ارزیابی تفاضل نمرات دو گروه در فاصله پیش آزمون و پس آزمون از تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) استفاده شد. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر آن است که، آموزش درمان متمرکز بر شفقت بر پریشانی روانشناختی و ترس از ارزیابی منفی در زنان متاهل تاثیر دارد.