بررسی نقش رسانه های اجتماعی بر پایداری اجتماعی شهر تهران (مطالعه موردی منطقه 19 شهر تهران)

پایداری اجتماعی یکی از مفاهیم مرتبط با توسعه پایدار است که از دهه 1960 به بعد در برنامه های توسعه کشورهای مختلف وارد شد اما به دلیل عدم اجماع بر سر مولفه ها و جایگاه آن در میان سایر اجزاء توسعه پایدار در عمل به گونه های بسیار متفاوتی با آن برخورد شده است. هدف پژوهش حاضر آگاهی از نقش رسانه های اجتماعی بر پایداری اجتماعی منطقه 19 شهر تهران می باشد. که بر اساس چارچوب مفهومی مبتنی بر یافته های محققین همچون حسینی و همکاران، 1394؛ شفیع و شفیعا، 1391؛ نسترن و همکاران، 1392 ارایه شده است. نحوه جمع آوری اطلاعات توصیفی از نوع پیمایشی است که به دنبال جامعه آماری این پژوهش شهروندان منطقه 19 شهرداری تهران حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 شهروند که به روش تصادفی سیستماتیک انتحاب شدند. نتایج نشان می دهند که استفاده از رسانه های اجتماعی بر شاخص های عینی (حس تعلق، تعامل اجتماعی، مسیولیت پذیری، مشارکت اجتماعی، امنیت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، کیفیت زندگی از بعد عینی) تاثیر مثبت و معناداری دارد و استفاده از رسانه های اجتماعی بر شاخص های ذهنی (کیفیت زندگی از بعد ذهنی، عدالت، امید به زندگی، آموزش، فقر و اشتغال) تاثیر مثبت و معناداری دارد.