تبیین و ارزیابی مولفه های تاثیرگذار بر افزایش قابلیت پیاده مداری در محلات شهری (نمونه موردی: محله جوادیه ساری)

در دنیای امروز با حضور پررنگ اتومبیل معنای واقعی شهر ازمیان‌رفته و سبب پدیدآمدن مشکلاتی از قبیل کاهش ایمنی و امنیت، خطر برخورد با وسایل نقلیه موتوری، ازدحام و ترافیک، انواع آلودگی‌های محیطی و کاهش رونق پیاده‌روها شده است. لذا بازگشت به مقوله پیاده مداری به موضوعی پررنگ در شهرسازی تبدیل‌شده تا آنجا که رویکردهای نوین به سوی شهرهای پیاده‌مدار گام بر‌می‌دارند. اما به دلیل کمبود اطلاعات و تجارب مرتبط با درک شاخص‌های تاثیرگذار بر آن، مطالعه قابلیت پیاده مداری شهرها از اهمیت خاصی برخوردار گشته است. ازآنجاکه اگر پیاده‌راه‌ها از کیفیت مطلوبی برخوردار نباشند، مردم از سپری کردن اوقات خود در آن‌ها ناامید شده و مسیرهای جایگزینی را برمی‌گزینند، هدف غایی این تحقیق نیز بیان راهکارهایی در جهت ارتقا کیفیت این مسیرها به‌منظور رونق هرچه بیشتر آن است. لذا سوال پژوهش حاضر، عوامل موثر در ارتقای کیفیت پیاده مداری در فضاهای شهری است که در نمونه موردی محله جوادیه در ساری و با هدف شناسایی عوامل جاذب جمعیت از نظر ساکنان و فراهم آوردن زمینه کاربست آن در الگوهای معاصر طراحی شهری انجام گرفته است که به روش توصیفی - تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شده است. نتایج تحلیلهای نرم افزار SPSS حاکی از آن است که ارتباط خطی بین مولفه‌های پیاده مداری برقرار بوده و مولفه کیفیت کالبدی فضایی در محله مورد بررسی از بیشترین معدل بین مولفه‌های پیاده مداری برخوردار بوده است. با توجه به این که در بررسی مولفه کالبدی فضایی ، شاخص انضباط توده و فضا نسبت به شاخص عملکرد و فعالیت پیاده از ضریب بالاتری برخوردار بوده است، می‌توان گفت، توجه به کیفیت کالبدی در طراحی معماری و شهرسازی خیابانها در محله جوادیه، یکی از عوامل تاثیرگذار در جذب جمعیت پیاده بوده است.