تاثیر پروبیوتیک Lactobacillus plantarum در جیره حاوی سطوح مختلف کنجاله سویا بر رشد و ریخت سنجی بافتی روده قزل آلای رنگین کمان

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک در جیره حاوی آرد سویا بر رشد و ریخت سنجی بافتی (هیستومورفومتری) روده قزل آلای رنگین کمان انجام شد. 300 عدد بچه ماهی با وزن متوسط اولیه 2/0 ±  05/20 گرم در 12 واحد آزمایشی به مدت 90 روز توزیع شدند. جیره های آزمایشی شامل شاهد (سویای صفر + پروبیوتیک صفر)، سویای صفر + پروبیوتیک 1، سویای 20% + پروبیوتیک صفر، سویای 20% + پروبیوتیک 1، سویای 40% + پروبیوتیک صفر و سویای 40% + پروبیوتیک 1 بودند. در روز 30، بالاترین درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در جیره های صفر (پروبیوتیک صفر و 1) و 20% سویا حاوی پروبیوتیک مشاهده شد (05/0<p). در روز 60، افزودن پروبیوتیک به سویای صفر و 20% منجر به بالاترین افزایش وزن بدن شد (05/0<p). کمترین مقادیر وزن نهایی، افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در سویای 40% فاقد پروبیوتیک به دست آمد (05/0<p). ضریب تبدیل غذایی در جیره های حاوی %40 سویا افزایش یافت (05/0<p). در روز 90، وزن نهایی، درازای نهایی و نرخ رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با سویای صفر (پروبیوتیک صفر و 1) و سویای 20% حاوی پروبیوتیک بالاترین مقدار را نشان داد (05/0<p). طبق مطالعات ریخت سنجی بافتی روده، در روز 60، بالاترین ارتفاع پرز با افزودن پروبیوتیک به سویای صفر مشاهده شد. ضخامت بافت پوششی روده با افزایش سطح سویا به 40% به طور معنی دار کاهش یافت (05/0<p). بیشترین ضخامت مخاط و یاخته های جامی در تیمارهای سویای صفر (پروبیوتیک صفر و 1) و سویای 20% حاوی پروبیوتیک مشاهده شد (05/0<p). طبق نتایج روز 90، با افزایش سطح سویا، ارتفاع پرز به طور معنی دار کاهش یافت (05/0<p). ضخامت بافت پوششی روده، ضخامت مخاط و تعداد یاخته جامی در تیمارهای حاوی 40% سویا کمتر از دیگر تیمارها بود (05/0<p). با توجه به مطالعه حاضر افزودن پروبیوتیک به سطح 20% سویا برای بهبود رشد و بافت شناسی روده مفید است.