نقش سیستم دوپامینرژیک بر اخذ غذای ناشی از آگونیست گیرنده های یونوتروپیک و متابوتروپیک گلوتامات در جوجه ای نوزاد

رفتار تغذیه ای از طریق مسیرهای پیچیده بواسطه سیگنال های مرکزی و محیطی تنظیم می شود. این مطالعه به منظور بررسی تداخل عمل بین سیستم های گلوتاماترژیک و دوپامینرژیک در جوجه ها انجام شد.

روش ها:

 در این تحقیق 264 قطعه جوجه یک روزه راس 308 استفاده شد. جوجه ها در هر آزمایش در چهار گروه شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار دسته بندی شدند (11جوجه در هر گروه). در آزمایش اول، تزریق داخل بطنی مغزی سرم فیزیولوژی،6- هیدروکسی دوپامین (OHDA -6، نوروتوکسین، 5/2 نانومول)، کاینیک اسید (آگونیست گیرنده یونوتروپیک، 300 نانومول) و تزریق توام 6- هیدروکسی دوپامین و کاینیک اسید انجام شد. آزمایش دوم و سوم مشابه آزمایش اول بود اما تزریق SCH23390 (آنتاگونیست گیرنده D1، 5 نانومول) و AMI-193 (آنتاگونیست گیرنده D2، 5 نانومول) بجای 6-هیدروکسی دوپامین انجام شد. در آزمایش چهارم، سرم فیزیولوژی، 6-هیدروکسی دوپامین (2/5 نانومول)،trans-(±)-ACPD  منوهیدرات (آگونیست گیرنده متابوتروپیک، 300 نانومول) و تزریق توامtrans-(±)-ACPD  منوهیدرات و کاینیک اسید انجام شد. آزمایش پنجم و ششم مشابه آزمایش چهارم بود اما تزریق SCH23390 و AMI-193 بجای 6- هیدروکسی دوپامین انجام شد. سپس مقدار غذای تجمعی در زمان های 30، 60 و 120 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد.

یافته ها: 

کاینیک اسید موجب کاهش معنی دار مصرف غذا شد ((0/05≤  p). 6- هیدروکسی دوپامین و SCH23390 موجب کاهش اثرات هیپوفاژی ناشی از کاینیک اسید و trans-(±)-ACPD منوهیدرات شد (0/05≤  p).

نتیجه گیری:

 اثر متقابل سیستم های دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک بر اخذ غذا در جوجه ها از طریق گیرنده های یونوتروپیک و متابوتروپیک گلوتامات و گیرنده های D1 دوپامینی میانجی گری می شود.