تبیین کاربست الگوهای فراکتال و بیومورفیک هندسی طبیعت در طراحی منظر پایدار؛ موردپژوهی: شمال تهران

ایجاد ارتباط بین شهر و طبیعت میتواند به صورت وارد نمودن طبیعت به شهر و معرفی نمادهای طبیعی در اکوسیستم شهری باشد. بدیهی است که دستیابی به راهکارهایی جهت بازگرداندن وضعیت مطلوب محیط امری ضروری میباشد. در اینرابطه ایجاد ارتباط سازگار دوباره با طبیعت میتواند بسیار مفید باشد، و این امر جز با بازسازی مجدد رابطه شهر با طبیعت امکانپذیر نمیباشد. از سوی دیگر، دانش فراکتالها و معماری بیومورفیک میتواند پتانسیل لازم جهت ساماندهی فرآیند طراحی دوستدار محیطزیست را دربرداشته باشد که هدف پژوهش حاضر بوده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی همراه با استدلال منطقی است که از نقشه ها و تصاویر ماهوارهای با بکارگیری نرم افزارهای AutoCAD و نرم افزار ArcGIS استفاده شده است. در پایان نیز راهبردهایی جهت برنامهریزی و طراحی محیطی پایدار این پهنه های شمالی تهران ارایه شده است. نتایج تحقیق نشان داده که عامل توپوگرافی، هیدرولوژی و پوشش گیاهی به عنوان الگوهای اصلی و شکلدهنده محیط و منظر بهطور مستقیم در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر بوده و از نظر شکلی دارای پیچیدگیها و انحناهای بسیار شبیه بههم میباشند و در یک ترکیب کلی نیز یک حرکت شکلی را دنبال مینمایند که این شکل حرکتی موجی و کنگرهای و دارای برآمدگیها و تورفتگیهای فراوانی در مقیاسهای مختلف میباشد.