سوءاستفاده از عوامل بیولوژیکی زئونوز در بیوتروریسم: تهدیدی بالقوه

استفاده از عوامل بیولوژیکی زیونوز در بیوتروریسم برای ایجاد آسیب یا مرگ مفهوم جدیدی نیست. اصطلاح بیوتروریسم که به عنوان حمله بیولوژیکی نیز شناخته می شود، انتشار عمدی میکروارگانیسم های بیماری زا در بین جمعیت های انسانی، دامی و حتی محصولات غذایی است که با ایجاد بیماری و مرگ باعث ایجاد رعب، وحشت و خسارت های گسترده اقتصادی می شود. بیوتروریسم به قرن چهاردهم بازمی گردد، زمانی که اجساد را در چاه های دشمن انداختند تا آب آشامیدنی را مسموم کنند. این عوامل طیف گسترده ای از جمله باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و سموم (با منشا میکروبی، گیاهی یا حیوانی) را تشکیل می دهند. بیش از 30 جنگ افزار بیولوژیک شناسایی و بر اساس ویژگی ها و کاربرد آنها طبقه بندی شده اند که به استثنای آبله، وبا و شیگلوز تماما زیونوز هستند. عوامل بیولوژیک در سه گروه A ، B و  C طبقه بندی می شوند و سیاه زخم، بوتولیسم، طاعون، آبله، تولارمی، و تب های خونریزی دهنده ویروسی را به عنوان عوامل گروه A که بزرگ ترین خطر برای امنیت ملی هستند، فهرست می کنند. اخیرا پاندمی کووید-19 نیز سوالات بسیاری را مبنی بر استفاده بیولوژیک از کروناویروس ها مطرح کرد. هدف از این مقاله بررسی ارتباط عوامل بیولوژیک زیونوز مورد استفاده احتمالی در بیوتروریسم و آمادگی در حل سریع بحران های محتمل است.