روابط ساختاری ابعاد شخصیتی هورنای و تاب آوری با گرایش به اعتیاد در دانشجویان

گرایش به اعتیاد به عنوان یک مسیله اجتماعی علل مختلفی دارد، ویژگی های شخصیتی (عامل روان شناختی) و تاب آوری (عامل محافظت کننده) از جمله عوامل فردی هستند که در گرایش به اعتیاد نقش دارند، اما هنوز پژوهشی که گرایش به اعتیاد، ابعاد شخصیتی هورنای و تاب آوری را در یک مدل ساختاری بررسی کند انجام نشده است.

این پژوهش با هدف بررسی روابط ساختاری بعدهای شخصیتی هورنای و تاب آوری با گرایش به اعتیاد انجام شد.

پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد تهران در سال تحصیلی 1399-1400 بودند، تعداد 387 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های سه بعدی هورنای-کولیچ (2012)، تاب آوری کانر-دیویدسون (2003) و مقیاس ایرانی آمادگی اعتیاد به مواد مخدر (زرگر و همکاران، 1385) پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

یافته ها:

نتایج نشان داد که ابعاد شخصیتی مطیع، پرخاشگرانه و دوری گزین و تاب آوری به ترتیب با ضرایب استاندارد 0/284، 0/324، 0/320 و 0/611- اثر مثبت و منفی معنی داری بر گرایش به مصرف مواد دارند، همچنین تاب آوری نقش میانجی گر در ارتباط بین ابعاد شخصیتی هورنای و گرایش به اعتیاد ندارد. بنابراین مدل فرضی اصلاح شد و مدل نهایی پژوهش با استفاده از شاخص های برازندگی تایید شد.

نتیجه گیری:

 بنابراین می توان گفت که احتمالا ویژگی های شخصیت روان رنجور و تاب آوری به ترتیب در افزایش و کاهش گرایش به اعتیاد نقش دارند و روابط بین فردی در این روابط نقش اساسی دارند که در تدوین مداخلات پیشگیرانه گرایش به اعتیاد می توان آن را در نظر گرفت.