پیش بینی سو رفتار با کودکان بر اساس استرس والدینی و سرمایه اجتماعی در مادران سرپرست خانوار

سو رفتار با کودکان یک پدیده اجتماعی و روانشناختی است که شناسایی عوامل مرتبط با آن اولین قدم در جهت پیشگیری از پدیده کودک آزاری و پیامدهای آن است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش استرس والدینی و سرمایه اجتماعی مادران سرپرست خانوار در پیش بینی سوء رفتار با فرزندانشان می باشد.

جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان سرپرست خانوار شهر نمین (اردبیل) در سال 1398 بود(242نفر). حجم نمونه به روش مبتنی بر هدف از میان کسانی انجام شد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند(120 نفر). پرسشنامه های استاندارد استرس والدینی آبیدین (1983) ، سرمایه اجتماعی نیاز و همکاران (2004)و سوء رفتار با کودک استراوس و همکاران (1998) جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید. ضریب پایایی این پرسشنامه ها در مطالعه حاضر بین 75/0-87/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری در نرم افزار آماری smart-PLS3مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

استرس والدینی با ضریب 11/0 و سرمایه اجتماعی با ضریب 85/0- بر بد رفتاری بر کودک تاثیر دارند. تاثیر سرمایه اجتماعی معکوس و تاثیر استرس والدینی مستقیم و معنادار است (05/0>P).

بر اساس نتایج به دست آمده میتوان گفت استرس والدینی موجب افزایش سو رفتار با کودک میشود در حالیکه حمایت اجتماعی نقش حفاظتی دارد. بر اساس این یافته ها پیشنهاد میشود زنان سرپرست خانوار در قالب گروه های همیاری آموزشهای لازم در جهت مدیریت استرس را دریافت کنند.تشکیل گروه های همتا شامل زنان سرپرست خانوار در شهرستانهای کوچک میتواند علاوه بر فراهم آوردن حمایت اجتماعی از ننگ اجتماعی ناشی از تک سرپرستی نیز بکاهد.