هم سنجی اثربخشی درمان مواجهه روایی و زوج درمانی هیجان مدار بر تنهایی و صمیمت زناشویی در زنان آسیب دیده ازخیانت همسر

خیانت زناشویی مایه آشفتگی چشمگیر زندگی فردی و میان فردی زوجین و تباه کننده رابطه آنها است. هدف از پژوهش حاضر بررسی هم سنجی اثربخشی درمان مواجهه روایی و زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش احساس تنهایی و افزایش صمیمت زناشویی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر بود.

روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری کلیه زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی سوی همسر در شهرستان شهریار در سال 1400 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 36 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در سه گروه (هر گروه 12 نفر) جایدهی شدند. گروه های آزمایش تحت مواجهه روایی و زوج درمانی هیجان مدار قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس احساس تنهایی راسل و مقیاس صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس آمیخته با نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

نتایج نشان داد درمان های مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر کاهش تنهایی و افزایش صمیمیت داشته است (05/0>P). افزون بر این، نتایج نشان دهنده آن بود که درمان مواجهه روایی موثرتر از زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش تنهایی و افزایش صمیمیت بود.

بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که مواجهه روایی و زوج درمانی هیجان مدار از آنجا که مداخله مبتنی بر بیان و بازگویی جزییات رویداد آسیب زا در محیط امن درمانی است، می توانند برنامه های درمانی مناسبی برای کاهش تنهایی و افزایش صمیمت زناشویی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر باشد.