نقد دیدگاه وهابیت در شباهت پنداری مسلمین به مشرکین در مسئله شفاعت از نگاه اهل سنت

وهابیت معتقد است، مسلمین در شفاعت طلبی از غایبین، شبیه به مشرکین هستند. به همین واسطه مسلمین را مشرک خوانده و ریختن خونشان را مباح می داند. وهابیت قایل است، مسلمین با طلب شفاعت از بزرگانشان، از غیر الله که متصف به صفت «لا یضر و لا ینفع» هستند، درخواست کرده و به همین علت، همانند مشرکین، غیر الله را عبادت کرده و برای خدا شریک قایل شده اند؛ اما مفسرین اهل سنت، معتقدند از آیات، روایات و سیره خلف و سلف، جواز و گاهی استحباب این نوع شفاعت به دست می آید. این مقاله در نظر دارد که نظر وهابیت (و ابن تیمیه، از آن جهت که وهابیت در آراء خود تحت تاثیر او هستند) و اهل سنت را به روش کتابخانه ای و با محوریت آیات و روایات و سیره و اقوال علما در سه تمایز‐ شفاعت مالایضر ولاینفع، شفاعت به نحو استقلالی و عبادت شفیعان‐ بررسی کند. به نظر می رسد که تمام دلایل خلاف نظر وهابیت را اثبات کرده و بیان می کند که این نوع نگرش قیاس باطل و مع الفارق است؛ زیرا مشرکان، بت ها را عبادت می کردند تا نزد خداوند برای آنها شفاعت کنند. خداوند نیز آنها را به سبب عبادت غیر خدا نکوهش می کند. درحالی که وقتی مسلمین از بزرگانشان طلب شفاعت می کنند، هرگز آنها را عبادت نمی کنند. مسلمین عبادت را مختص ذات مقدس خداوند می دانند.