ارائه ی مدل ارتقاء عملکرد دانشگاه های فنی و حرفه ای بر اساس نیازهای آموزشی تا سال 1410 در ایران

هدف از این پژوهش، ارایه ی مدلی جهت تبیین ارتقاء عملکرد دانشگاه های فنی و حرفه ای بر اساس نیازهای آموزشی تا سال 2030 در ایران بوده است. پژوهش حاضر، رویکردی آمیخته (کیفی-کمی) داشته است. در بخش کیفی، 22 مصاحبه با خبرگان دانشگاهی و متخصصان بررسی عملکرد دانشگاه های فنی و حرفه ای از طریق نمونه گیری هدفمند انجام شد. پروتکل مصاحبه، هم از نظر روایی صوری محتوی و هم از دیدگاه پایایی بر اساس توافق بین دو کدگذار مورد تایید بود.  در بخش کیفی، داده های گردآوری شده با رویکرد نظریه داده بنیاد و سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) رایج در این رویکرد مورد تحلیل قرار گرفت و مدل مقدماتی برای ورود به بخش کمی حاصل گردید. داده های بخش کمی با استفاده از ابزار پرسش نامه  محقق ساخته از کلیه کارکنان دانشگاه های فنی و حرفه ای در سطح شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398 گردآوری گردید. سازه های پرسش نامه  دارای روایی (همگرا و واگرا) و پایایی (بر اساس ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی) مطلوب بوده اند. تحلیل داده ها در بخش کمی با استفاده از شاخص های فراوانی و پراکندگی و همین طور مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد پی.ال.اس انجام یافت. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که ارتقاء عملکرد دانشگاه های فنی و حرفه ای بر اساس نیازهای آموزشی شامل مولفه ‎های مهارت های تدریس، مدیریت تدریس، مهارت های ارزشیابی، مهارت های پژوهش، ارتباطات و توسعه ی فردی، فناوری اطلاعات و مدیریت، مهارت های آموزشی عمومی و مهارت های آموزشی تخصصی است. شاخص های برازش الگو در تحلیل عاملی، برازش الگو را تایید می نمایند.