فراوانی، عوامل خطر و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عفونت های بیمارستانی ناشی از کوکسی های گرم مثبت طی سال های 93 تا 98 در بیمارستان مصطفی خمینی (ره)

باکتری های گرم مثبت مخصوصا کوکسی های گرم مثبت مانند استافیلوکوکوس های کواگولاز منفی و استافیلوکوکوس اوریوس پاتوژن های بسیار مهمی در محیط بیمارستان، اعم از بیمارستان های شهری و بیمارستان های صحرایی در هنگام جنگ و بحران های طبیعی هستند. ارگانیسم های گرم مثبت الگوهای رشد و مقاومت بسیار متغیری دارند. استفاده نادرست از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف عفونت های بیمارستانی را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی، عوامل خطر و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عفونت های بیمارستانی ناشی از کوکسی های گرم مثبت طی سال های 1393 تا 1398 در بیمارستان مصطفی خمینی (ره) بود.

مواد و روش ها: 

این مطالعه مقطعی بر روی 263 بیمار با حداقل یک کشت مثبت از باکتری کوکسی گرم مثبت انجام شد. این بیماران در بخش های بزرگسال بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران از فروردین 1393 تا فروردین 1399 بستری بودند. ایزوله ها توسط تست های آزمایشگاهی جدا شدند و با روش استاندارد انتشار دیسک حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 20 Medcalc آنالیز شدند.

یافته ها:

 نتایج این مطالعه نشان داد ایزوله استافیلوکوکوس کواگولاز منفی با 36 درصد ابتلا در رتبه اول بود. بیشترین عامل خطر این باکتری کتتر عروقی بود. استافیلوکوکوس اریوس با 33 درصد ابتلا در رتبه دوم و بیشترین علت آن لوله داخل تراشه بود. ایزوله انتروکوکوس با 25 درصد ابتلا در رتبه سوم و بیشترین علت آن کتتر ادراری بود. بهترین داروهای تاثیرگذار بر کوکسی های گرم مثبت، وانکومایسین و سیپروفلوکساسین بودند و بیشترین مقاومت در اریترومایسین، آمیکاسین و کلیندامایسین دیده شد. مدت زمان بستری بالا و بخش بستری از عوامل خطر موثر بودند.

نتیجه گیری: 

با توجه به نتایج مطالعه استفاده از آنتی بیوتیک های موثر با توجه به آنتی بیوگرام بیمار می تواند در اثربخشی بهتر درمان مفید باشد.