تاثیر تمرین استقامتی بر بیان AMPK و AKT بافت کبد رت های نر مبتلا به دیابت

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر بیان ژن و پروتیین، پروتیین کیناز فعال شده توسط ادنوزین مونو فسفات (AMPK) و پروتیین کیناز B (AKT) بافت کبد رت های نر مبتلا به دیابت است. در این مطالعه تجربی، 32 سر رت نر ویستار به طور تصادفی به 4 گروه دیابت (D)، گروه کنترل (C)، گروه ورزش (E) و گروه دیابت و ورزش (ED) تقسیم شدند. سپس 16 سر از رت ها، با تزریق استروپتوزوسین به دیابت مبتلا شدند. گروه E و گروه ED به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته پروتکل تمرین هوازی را اجرا کردند. پس از اتمام پروتکل، بافت کبد رت ها استخراج، و از روش RT-PCR برای سنجش بیان ژن و از روش وسترن بلات و ایموهیستوشیمی به ترتیب برای بیان پروتیین AMPK و AKT استفاده شد. میزان RNA با استفاده از فرمول -DDCT2 محاسبه و سپس داده های با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین AMPK و AKT گروه E و گروه C هم در سطح RNA و هم در سطح پروتیین، تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P). در گروه D نسبت به گروه C در سطح پروتیین، هر دو متغیر به طور معناداری کاهش یافته بود (001/0>P). AKT در سطح RNA به طور معناداری کاهش (033/0>P) و AMPK به طور معناداری افزایش یافته بود (001/0>P). هر دو متغیر در سطح پروتیین در گروه ED نسبت به گروه D به طور معناداری افزایش یافته بود (001/0>P)، در حالیکه تغییرات در سطح RNA معنادار نبود. دیابت با کاهش AMPK و AKT و اختلال در مسیرهای وابسته به این متغیرها، اثرات مخرب خود بر بافت کبد را اعمال می نماید، و ورزش هوازی می تواند با افزایش این دو متغیر دیابت را تا حدودی بهبود بخشد.