بررسی عوامل موثر بر وقوع و شدت تصادفات جلو به عقب مبتنی بر مدل رگرسیون لجستیک

تصادفات جلوبه عقب از مهم ترین تصادفات در راه های شهری می باشد. شناخت و بررسی عوامل موثر بر وقوع تصادفات جلوبه عقب می تواند یک اقدام اساسی برای کاهش وقوع این نوع تصادفات گردد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر وقوع تصادفات جلو ‌به ‌عقب در منطقه 9 تهران مبتنی بر تحلیل توصیفی داده های تصادفات سپس، از مدل رگرسیون لجستیک برای شناسایی و پیش بینی شدت تصادفات جلوبه‌عقب استفاده می شود.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است که از داده‌های تصادفات منطقه 9 راهور تهران برای 3 سال با هدف بررسی عوامل موثر بر وقوع تصادفات جلو‌به‌عقب از مدل رگرسیون لجستیک استفاده می شود و سپس با اطمینان 95 درصد تاثیر عوامل موثر بر وقوع تصادفات جلو‌به‌عقب برآورد می گردد. در نهایت با استفاده از آزمون های آماری برازش و پزودو به صحت سنجی مدل در بررسی عوامل موثر بر وقوع تصادفات و پیش‌بینی شدت تصادفات پرداخته می شود.

یافته های این تحقیق نشان داد که جنسیت، سن (بازه سنی 18 تا 60 سالگی)، تحصیلات (دیپلم و پایین‌تر،کارشناسی ارشد و بالاتر)، وضعیت روشنایی، وضعیت آب‌وهوا (هوای صاف)، سطح خشک راه، زمان (صبح ، عصر، شب)، عدم توجه به جلو، عدم رعایت فاصله طولی، تخطی از سرعت مطمینه و مصرف مشروبات الکلی تاثیر معنی داری بر وقوع تصادفات جلو‌به‌عقب دارد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که عوامل انسانی، وسیله نقلیه، محیطی و راه نقش به سزایی در تصادفات جلو و عقب دارند. همچنین دقت کل پیش بینی مدل برای شدت وقوع تصادفات جلوبه‌عقب برابر 50/90 درصد می باشد. براساس نتایج پژوهش حاضر راهکارهای ایمنی در جلوگیری از تصادفات جلوبه‌عقب عبارت اند از: آموزش مستمر و فرهنگ سازی رانندگان مبتنی قالب پوستر، رانندگی با سرعت مطمینه، رعایت فاصله طولی مناسب، توجه کافی به جلو، افزایش تیم های گشتی و استقرار دوربین کنترل سرعت توسط پلیس راهنمایی و رانندگی در معابر بزرگراهی برای کاهش تصادفات جلوبه‌عقب ضروری است.