بررسی چگونگی ارتقای عقل نظری در تعامل با دین و شهود

در حکمت متعالیه، عقل در تعامل با دین و شهود ارتقا می یابد؛ هم صعود بر فراز شهود حاصل ارتقای عقل است و هم فرود آوردن آن حقایق متعالی در آستان برهان، محصول رشدیافتگی عقل است. چنان که هم پیوند قلبی با دین و نفوذ حقیقت معارف آن در جان آدمی، نشان از تعالی عقل دارد و هم سیر امواج آن بحر حکمت از عمق جان تا ساحل بیان فلسفی نیازمند کنشگری عقلی است که این هم نشانی دیگر از بالندگی و حیات عقل است. مهم ترین راه های ارتقای عقل در پرتو شهود عبارت اند از: سازگار شدن عقل با عوالم مجرد در پی استفاده از شهود، اشتداد و صیرورت وجودی عقل به سبب برخورداری از شهود، سریان حب در همه مراتب نفس و تاثیر آن در بهره مندی عقل از شهود قلب. همچنین چگونگی ارتقای عقل در تعامل با دین به دو صورت کلی قابل تصور است: تاثیر حقیقت دین در قلب انسان و انعکاس آن در فهم عقلی؛ ارتقای عقل به مدد معارف هستی شناسانه متن دینی.