بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر مشکلات بین فردی زنان دانشجوی مبتلا به اضطراب اجتماعی

 مشکلات بین‌فردی بر روابط اجتماعی افراد تاثیر منفی می‌گذارد و ازجمله دلایل اضطراب‌های درونی آن‌ها محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی‌رفتاری بر مشکلات بین‌فردی زنان دانشجوی مبتلا به اضطراب اجتماعی انجام شد.

روش‌بررسی: 

روش مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان شاغل به تحصیل در مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام‌شهر در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل دادند که دارای مشکلات بین‌فردی بودند. از بین آن‌ها سی زن دانشجو دارای شرایط لازم و داوطلب شرکت در مطالعه، به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه با تعداد مساوی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، پرسش‌نامه اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، 2000) بود و همچنین پرسش‌نامه مشکلات بین‌فردی (بارخام و همکاران، 1996) که پیش و پس از مداخله و در مرحله پیگیری شش‌ماهه روی گروه‌های گواه و آزمایش اجرا شد. صرفا آزمودنی‌های گروه آزمایش طی شش جلسه نوددقیقه‌ای، درمان شناختی‌رفتاری را دریافت کردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با سطح معناداری 0٫05=α در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت.

یافته‌ها: 

اثر گروه و اثر زمان بر متغیر مشکلات بین‌فردی معنادار بود (0٫001>p). اثر متقابل زمان و گروه نیز بر میانگین نمرات در سه زمان، بین گروه‌های آزمایش و گواه معنادار بود و باعث کاهش مشکلات بین‌فردی گروه آزمایش‌ شد (0٫001>p)؛ همچنین میانگین نمرات متغیر مشکلات بین‌فردی در گروه آزمایش در مراحل پس‌آزمون و پیگیری به‌طور معناداری کمتر از پیش‌آزمون بود (0٫001>p)؛ اما تفاوت معناداری بین دو مرحله پس‌آزمون و پیگیری مشاهده نشد (0٫712=p) که نشان‌دهنده ماندگاری اثربخشی درمان شناختی‌رفتاری در مرحله پیگیری بود.

نتیجه‌گیری:

 براساس نتایج مطالعه، می‌توان از مداخله درمان شناختی‌رفتاری به‌عنوان روش درمانی موثر برای کاهش مشکلات بین‌فردی افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی استفاده کرد.