تحلیل هنر تعاملی براساس نظریه فراواقعیت بودریار؛ مطالعه موردی: چیدمان تعاملی دیجیتال

ژان بودریار، فیلسوف معاصر و از پایه گذاران و نظریه پردازان پست مدرن، بازنمایی را در دنیای معاصر را عاملی برای محوشدن امر واقع می داند. از دیدگاه وی ویژگی اصلی هنرهای جدید نه بیان زیبایی هنری، بلکه برقراری ارتباط با مخاطب، نمایش و بیان ایده های هنرمند است. نگاه خاص بودریار به جایگاه فن آوری، زمینه را برای بررسی آن در هنر تعاملی دیجیتال مهیا می کند. هدف از پژوهش حاضر این است که با تکیه بر مفاهیم کلیدی نظریات بودریار، یعنی فراواقعیت و وانمایی با بررسی نمونه های موردی و تحلیل آن ها، به این پرسش پاسخ داده شود که چه عواملی تجربه مخاطب هنرتعاملی را به تجربه ای فراواقعی تبدیل می کند. برای نایل آمدن به این هدف، در پژوهش حاضر از شیوه توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات استفاده شده است؛ در این مسیر از منابع مکتوب و دیجیتال، بهره برده ایم. نتایج پژوهش نشان می دهد که هنر تعاملی می تواند نمونه ای از تجربه فراواقعی را برای مخاطب ایجاد کند و عواملی همچون تعامل، تخیل، حس، سوژه و ابژه؛ مرز مشترک میان هنر تعاملی و نظریه فراواقعیت بودریار را فراهم می کنند. بررسی نمونه های مطالعاتی چیدمان های تعاملی دیجیتال، مبین محو تمایز بین وانموده و واقعیت و فقدان نشانه های ارجاع به جهان واقع در این آثار است که خلق دنیای  فراواقعیت بودریار را در هنر تعاملی به نمایش می گذارد.